Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 169*]

[Wankelschrijdend in den wankelschrijdenden wind]

Wankelschrijdend in den wankelschrijdenden wind
en den slagregen. - De warme jeugd van 't kind
vertoonde zich. - Ruischoorend voelde ik gaan
en kijken de oude regendagen. En gaan
mij. De lente was weinig-knoppig
maar vol regen. De herinnering was open
als de dag. 'n Oogenblik was het kloppen
van het hart hoog. En de herinnering
vertoonde zich blijvend als een heiliging.