Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 304*]

[Ik hoor de arbeiders klimmen naar de macht]

Ik hoor de arbeiders klimmen naar de macht.
Ik hoor hoe of ze door de breede rotsen
gaan, 'k hoor hun gepraat, en hun lijdend vallen,
hun weenen, hun wanhoop, hun zitten aan
den weg. Moe drinken ze het arme water
op de plateau's, die tusschen bergen zijn.
Zie, daar loopen ze heen en weer, de sterken
en praten, samen, en leenen aan rotsen
zich, hoofd op de bovenarm. De oogen zijn
strak en moe en zwart van bovenlid. Zie,
daar zaamlen ze zich weer, de tocht begint
op nieuw. Hoor in de verte, hoe ze gaan,
de breede stoet, de hooge wolken in.
Dat is het heerlijke om nu te hooren,
daaraan geeft men zijn hart, daaraan verkoopt
men 't leven, om met die menschen omhoog
te gaan, te voelen wat hun ziele lijdt.
Honderdmaal meer is dat dan alle vreugd,
hoor naar hen, zie, ze stijge' de bergen in.