Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 396*]

[Zooals een engel door de blanke lucht]

Zooals een engel door de blanke lucht
zich stelde op den gloed der morgenstond,
zoo droomde ik dat voor het hemelrond
een vrij mensch voortvloog met een zachte vlucht.

Hoe heerlijk zal het zijn als eens een vlucht
van vrije menschen door het zonneblond
zich spoedt, en 's avonds in den diepen vont
zich doopt, waaruit de avonddauw zacht zucht.

Hoe heerlijk zal het zijn als zij daar staan
met de uitgetrokken kleeden op het gras,
hun mannelijke voeten reeds in 't nat.

Hoe heerlijk zullen zij naar huis toe gaan,
waar voor hen iedereen een boezem was
aan 't einde van het donkre lichte pad.