Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 411]

[De aarde ligt in de armen van de zon]

De aarde ligt in de armen van de zon
in stilte en weeld'. Het is gelijk dat uur,
waarin twee minnenden zich aan het duur
werk der liefde herinn'ren en de bron
van 't leven. Elk of hij niet anders kon,
staart naar den ander met een zacht getuur.
Zoo ligt de aarde stil in het azuur,
en 't gouden bed waarin de zon haar won.

Zacht speelt de wind. De zoetste melodij
stijgt van het paar op dat ons allen schiep,
en dat na zoetste wellust nu weer rust.

Zacht heeft de zon nog eens zijn bruid gekust,
langs 't groote zonnig voorhoofd, zacht als zîj,
en de aarde wemelde terwijl ze sliep.