Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 429*]

[Zooals 's morgens uit 't zwijgen van de zee]

Zooals 's morgens uit 't zwijgen van de zee -
de zonster is strak en de zee is blauw -
heel vroeg als 't strand doodstil is, lichte wind
begint te blazen...

't Was alles zoo stil

dat men den horizon kon hooren. Stil
geruisen der windlooze maar zacht krullende zee
alleen weerklonk, maar zoo diep dat 't was stilte.
En toen, opeens, toen begon daar de wind
te blazen, eerst heel zacht, een nauw bewegen
der lucht, als kindren die op voetjes vroeg
beginnen te loopen in een kamer. Toen
sterker, zooals een man die naar beneden
loopt van een duin. En toen de hoogte in
als een gouden trompet. - Zoo klinkt de Vrijheid.