Verzamelde werken. Deel 2. De school der poëzie

[p. 431*]

De moeder

In de donzige warmte
zit de volle vrouwe,
het zonlicht oogscherm, te
stare' en te schouwen.

't Is als een droom haar,
wat ze in zich berg'.
Het licht is om haar
zooals een berg.

Haar schoone schoot stil,
waar wat ze won ligt;
haar beenen doodstil,
zoo in het zonlicht.

Haar oogen turend
zijn omweven,
van: buiten vurend,
binnen paarl-leven.

Zij ziet en lacht er
vóór zich haar toekomst,
in d' hoogte achter
haar zweemt de toekomst.

De heerlijkste beelden
zijn in de bergen
licht om haar, weelde
zij zelf een berge.

Zij is de moeder,
en ziet den vader;
het zachte kind haar
al komt al nader.