Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 241]

[Het spruytjen dat is af-gemaeyt]

Stemme: O heyligh saligh Betlehem.

Het spruytjen dat is af-gemaeyt,
Ey Moeder wilt daerom niet wenen,
Het lijckje met groen kruijt besaeyt,
Het sieltjen is ten Hemel henen.

2. Het was u vlees het was u kint,

Ghy hadt het lief doen ‘t was in ‘t leven,
Maer Godt heeft het noch meer bemint,
Daerom moet ghy hem aen hem geven.

3. Ghy kont het niet hoger besteen,

Het is in vreughde in ‘t eewigh leven,
Daerom soo staeckt het mal geween,
Want ghy kunt het soo goet niet geven.

4. ‘t Is voor alle onheyl bewaert,

Daer is niet dat het nu kan deeren,

[p. 242]

 

Van rampen hier op deser Aert,

 

Ghy sout het niert weerom begeren.

 

5. Waerom getreurt, waer voor geween?

 

Waer toe betraent ghy uwe ogen?

 

Daer ghy het met de daet niet meent,

 

Dat u gedachten niet vermogen.

 

6. Laet het Sieltje in rust en vreught,

 

Begraeft het Lijckje met laurieren,

 

Weest niet bedroeft maer sijt verheught,

 

Wilt de uyt-vaert met vreughde vieren.