Erato

omhelst van verscheyde minne-deuntjes, sangh-rijmpjes ende nieu-quelige veersjens

[p. 250]

Des levens rijsende en dalende Trappen.

Stemme: Lief uytverkoren.

Een kintjen kleene // Is een teer spruyt,
‘t Kan niet als wenen // Met sijn geluyt,
Blyft het te leven // ‘t Wort een jaer out,
‘t Doet niet als sweven // Sonder ophout,
Het een-jarig kint // Is noch siende blint,
Datmen noch steets // In de doecken wint.

2. ‘t Kint van tien jaren // Dat leeft gerust,

Sonder beswaren // In volle lust,
Als ‘t mach spelen // Soo heeft het vreught,

[p. 251]

 

Men siet het quelen // Met soet geneught,

 

Als het spelen gaet // Licht sijn eten laet,

 

‘t Leeft sonder sorgh // ‘t En denckt geen quaet.

 

3. De twintigh jaren // Maken een borst,

 

Die somtijts garen // Drinckt sonder dorst,

 

Diens losse sinne // En woest gemoet,

 

Dick wat beginne // Op losse voet,

 

Die draven en gaen // Maer weynigh bestaen,

 

Of geeren doen // Dat dient gedaen.

 

4. De dartigh jaren // Maken een knecht,

 

Bequaem tot paren // Te treen in echt,

 

Diens tijt sijn sinnen // Soo het hem lust,

 

Drijft om te minnen // In stille rust,

 

Of wat vreems besocht // Op een verre tocht,

 

Door nieuwe lust // In nieuwe locht.

[p. 252]

 

5. De vertigh jaren // Maecken een Man,

 

Die al vervaren // En dwingen kan,

 

Met sijne handen // Kloeck ende sterck,

 

Met goe verstanden // In al sijn werck,

 

Een Man wort geacht // Op sijn beste kracht,

 

Van veertigh jaer // Die bloeyt in macht.

 

6. De vijftigh jaren // Maecken een Man,

 

Met rijpe aren // Die mercken kan,

 

Diens voet de trappen // Tot in den top,

 

Van wetenschappen // Getreden is op,

 

Die met sijn verstant // Nu sticht en voort-plant,

 

Diens kloeck beleyt // Toont elck bystant.

 

7. De sestigh jaren // Maecken een Man,

 

Die meer van sparen // Met spreken kan,

 

Die nae beneden // Met hooft en voet,

[p. 253]

 

Begint te treden // Die vreught af-soet,

 

Hier is dan dagh // Die menigh niet sagh,

 

Dat men niet meer // Veel wercken magh.

 

8. Seventigh jaren // Maken een man,

 

Diens grijse haren // Men wel sien kan,

 

Diens grage lusten // Nu sijn gedaen,

 

Den tijt te rusten // Nu snel komt aen,

 

Die wort out dan // Als het is een Man,

 

Die sonder bril // Niet meer sien kan.

 

9. De tachtigh Iaren // Maken een Man,

 

Die noch wel garen // Maer niet en kan,

 

Gaen uyt wandelen // Diens stramme leen,

 

Moeten handelen // Om vast te treen,

 

Een kruck of straf // Dien ‘t harte laf,

 

Begint te gaen,

[p. 254]

 

Al nae het graf,

 

10. Negentigh jaren // Maecken een Man,

 

Die moet vervaren // Die niet en kan,

 

Noch langer leven // Die al de leen,

 

Rillen en beven // t’Samen aen een,

 

Die nu al sijn lust // Met verlangen blust,

 

Op hoop van de // Ewige rust.

 

11. De hondert jaren // Maken een lijck,

 

Diens ziel vervaren // Is beelts gelijck,

 

Die op het Oordeel // Nu leyt en wacht,

 

Daer niemant voordeel // Te krijgen acht,

 

Die wel heeft gedaem // Die sal vrylijck staen,

 

Voor het Oordeel // En horen ‘t aen.