|
| |
| |
Derde uytkomst
Poffer alleen uyt.
Mijn Lief, mijn suycker-mondt, bestemde desen tijdt,
Soodat ick wel gheloof, dat sij mij al verbeydt.
Het is een vremde saeck wanneer men peyst op trouwen
Wat dat de liefde al voor soetheydt komt te brouwen.
115[regelnummer]
Daer gaen ick met mijn Son, en pronck ghelijck een Pauw.
Haer aenschijn heeft een glans ghelijck een schoon Karsauw.
De Luck-vrouw (nae ick sien) die biedt mij duysendt kroonen
En op een ander tijdt komt mij den peys beloonen.
't Is wat mijn hertje lust wanneer ick bij haer eet,
120[regelnummer]
En, siet, wat vremde saeck, de Min maeckt mij Poëet,
Ick quam voor mijn Vriendin een aerdigh Liedt te dichten,
Waervoor den wijsen Cats, jae, Vondel self moet swichten.
Ach, 't is soo soeten Dicht, het klinckt gelijck een bel,
Al wie het maer en hoort, die seyt, het gaet seer wel.
125[regelnummer]
Ick wil nae Jorden toe, dat puyck der Musicanten,
Hij wordt nu seer gheacht, men roept hem alle kanten,
Maer meest tot Koeckelbergh, en dat om sijne stem,
Doch soo ick niet en fael, hij gaet daer. Meester, hem.
Jorden den Musicien, heel antieck ghekleedt uyt.
| |
| |
Ick sou bijnae wel scheuren,
130[regelnummer]
Wat vremder spoock is dat, en nae ick kom te speuren
't Is hij degheen ick soeck. Hoort, Meester Musicien,
Mijn Buermans soete Maeght en ick die worden één,
Ick segh, die schoone bloem, van iedereen ghepresen,
Sal binnen korten tijdt mijn lieve Huysvrouw wesen,
135[regelnummer]
Siet daer een Lied voor haer.
Wel, loon versoet de pijn.
En soo ghij 't aerdigh singht, wij sullen vrolijck zijn.
Excellent Maeghdeke certijn,
Mijn Lief en uytverkoren,
Ghij zijt soo net gelijck een swijn,
Gheluckigh, wel gheboren.
Houdt op, wat vremder segghen:
‘Soo net ghelijk een swijn’.
't Is niet te wederlegghen,
Want siet, de Poësij gheeft vrijheydt in het slaen.
140[regelnummer]
Hoort, vriendt, ick scheyer uyt, 'k en kan u niet verstaen.
Het is den wederklanck, die komt certijn te gheven.
Seght soet ghelijck den wijn, soo wordt sij recht verheven.
Mij dunckt sijn keel is droogh, hij roept om soete wijn.
Nu, Jorden, 'k ben te vré, vat aen en laet het swijn.
145[regelnummer]
Ick merck, de konst en is bij u niet al vergeten.
Gaet voort, ick wordt gheprest: wilt ghij de oorsaeck weten?
| |
| |
Men klopt aen d'achterpoort, 't is meester Griadoor!
Jae, vriendt, de liefde treckt, maer backen dat gaet voor.
Stelt ghij u snaeren wel, 'k sal strack u bij weer komen.
Poffer binnen.
150[regelnummer]
Loop aen, u dom bedrijf sal u niet wel bekomen.
Wat komt de blinde Jeughd al sottigheyd te brouwen,
't Gheen (als wij sijn ghetrouwt) doet suchten en berouwen:
Ick heb een wijf ghehadt, maer, schoon haer naem was Griet,
Sij hadt geen herberghslust, noch was de quaeste niet.
155[regelnummer]
Doch dit was mijn gheluck, wat Poffer sal bemercken;
Mij dunckt hij sonck seer wel ‘soo net ghelijck een vercken’,
Want 't is het vuylste dier, dat oyt op pis-pot sat,
En soo beleeft en soet ghelijck een Meire-cat.
Den wijsen Plato seyt (hetgheen wij dickwils mercken)
160[regelnummer]
Dat Vrouwen Engels zijn of duyvels in haer wercken.
Sij minnen hertelijck, maer haeten bitterlijck
En als sij nemen wraeck sijn sij geen mensch gelijck.
Nochtans en magh een man haer streelen ofte vleyden
En door soo dom bedrijf tot d'hoovaerdije leyden.
165[regelnummer]
Neen, vrienden, wilt ghij rust, toets aen die snare niet,
Ofwel, ghij moet u sloor al koopen watse siet.
De droeve waetersucht en hoovaerdij der vrouwen
Kan een ghesondt verstandt met blijdschap niet aanschouwen.
Ghelijck in dese sieckt het drincken meerder dorst,
170[regelnummer]
Krijght sij door het ghestreel al vrij een hoogher borst.
Strack loopt sij nae den tour, dan gaet ons Joffrouw treden,
Met wat bevallijckheydt bedwinght sij haere leden.
Den schijn is suycker soet, maer, vriendt, besietse wel,
Want achter haeren rugh, daer schuylt de droeve Hel.
175[regelnummer]
Ick swijgh, vermits het dier mij erghens moght bespringhen.
Waer viend 'ick Poffer nu? mij dunckt ick hoor hem singhen.
Poffer al singhende uyt met een Violon in de handt ende Sabel aan de zijde.
Schoon Bloemeke excellent,
Lief Schaepken uytverkoren,
| |
| |
Ghij sijt soo in mijn hert geprent
Swijght stil, ick sien daer bij de Kerck
Een hoop ghewapent volck.
Hoort, niemandt kan ons deiren:
Dit stael is ieders schrick.
Mij dunckt sij nae ons keeren.
180[regelnummer]
Dat acht ick niet een hair, al waer 't dat Radamant
Met heel de fransche macht mij helpen wou van kant.
Want dese arm, dit sweerd, den opslagh van mijn blicken
Kan al wat wapens voert verjaeghen en doen schricken.
Den Lauwer is mijn vreughdt, dees kruyn verkreegh weleer
185[regelnummer]
Wat oyt een kloeck soldaet ontfongh tot lof en eer.
Leest al de boecken door, de blaeders sijn ghelaeden
Van mijne dapperheydt en ridderlijcke daeden:
Den Moor, den wreeden Turck, den trotsen Persiaen
Moet, soo ick maer en wil, tot mijn ghebieden staen.
190[regelnummer]
Ick ben als Hercules, die soo veel monsters moorden.
In mij leeft Tamerlan, die 't turcksche rijck verstoorden.
Indien de liefde mij hier niet en wederhiel,
Poffer treckt sijn deghen, die van Jorden weerhouden wordt.
Ick sond' die snoode ziel
Naer d'ander wereldt toe.
| |
| |
Dat vind' ick ongheraeden,
195[regelnummer]
Het waer de heel ruwien en doodt van ons Albaden.
Den moedt begeert ontsach! Wat deert een vroom soldaet,
Schoon hij een handtvol volk gheheel in stucken slaet.
Ghij dolt! Bedaert u, maet, want, siet, soodanigh strijden
Kan somtijts ons wel doen een droef schavot bereyden.
200[regelnummer]
De gramschap vreest geen recht.
Het quaedt baert leet en pijn,
Soo ghij dit spel begint, 't sal een tragedie zijn.
Wilt dan u soete stem op mijne snaren stellen.
Hier woont mijn schoon Diaen.
Daer komt dat spoock der hellen.
Ach! 't is met ons ghedaen.
Jorden springht in een tonne ende Poffer vlucht op een leeder.
205[regelnummer]
Blijft staen, valt aen, wie daer? komt voor, den strijdt begint:
Moort! brandt! tué! ha, schelm! wilt uyt de gaten komen.
Ick dorst nae menschenbloedt. Het speelt hieral den stommen.
De stadt eens rondt ghegaen.
Contant binnen.
Jorden steckt sijn hoofdt al bevende uit de tonne.
| |
| |
Heer Poffer, leeft ghij noch?
Jae, vriendt, mijn hert beswijckt schier door dat helsch gedroch.
210[regelnummer]
't Was Roelant sonder vrees of Valentijn den kloecken.
En soo ick hooren kon aen sijn ghebaer en vloecken,
't Was dullen Alberstadt.
't Is mis, want hij sprack frans:
Tué! Dat schroomigh woordt, ick docht hij met sijn lans
Ons alle beyde quam de kele af te steken.
215[regelnummer]
Ach! hoorden ick tot troost nu een gebuerken spreken,
Want, soo ick hooren kan, soo isser weer verschil.
Hanneken-uyt, roepende de klock heeft één: singht dit volghende Liedt:
Ick plagh eer, maer niet meer,
Doen schoncken, en droncken
Maer Sloskaus. die vuylsaus
Sa, Poffer, scherpt u stael.
| |
| |
Swijght stil, of 't sal u rouwen,
Ick hoor iet, 'k en sien niet,
Jorden in de tonne, singt voordt.
't Sijn Nickers en Slickers
Hanneken-uyt loopt binnen.
Jorden springht uyt de tonne.
Den weerwolf is gevelt. Rap, laet de baen niet kouwen.
220[regelnummer]
Ick ben al op de been. Waer is den snooden guyt?
Hadt hij geen vrees ghehadt, dit stack hem in de huyt.
Ick ben vol spijt en haet, want die bij nachten vrijden
En konnen mensch, noch licht voor hunne oogen lijden.
Nu ken ick u gheslacht, 't sijn uylen altegaer,
225[regelnummer]
En soo ick mercken kan, soo sijt ghij hunnen vaer.
Mijn heer, 't is met verlof, indien ick kom te faelen.
Mij dunckt ick u ghepraet met rugh-spijs sal betaelen.
't Is best ghesweghen dan. Nu, kloecken Boots-ghesel,
Belieft ghij dat ick singh, soo stelt eerst wel u spel.
230[regelnummer]
Dit is mijn wensch en sin, beginnen wij te saemen:
Excellent Maeghdeken certijn,
Mijn Lief en uitverkoren,
Ghij sijt soo net ghelijck een swijn.
| |
| |
Daer slaet ghij weder mis, dat woord sal u beschaemen,
Ghij valt weer in den dreck.
Gaet voort, 't is goedt, het klinckt.
Daer leght het heel ghetuygh, siet dat ghij beter sinckt.
Den Musicien werpt het liedt wegh en loopt binnen,
Loop aen, 't is mijnen wil, nu wensch ick dat de straelen
235[regelnummer]
Van mijne lieve son eens quamen op mij daelen.
Doch 'k hoor haer, soo mij dunckt. Daer is mijn weerde pandt.
Agnes siet uyt de venster.
Mijn hert, mijn lief ghesicht, mijn eyghen inghewandt,
Onlustigh door het waecken.
Ick kom te principael, en nu de ander saecken.
Ach, ach, ick schier beswijck. Wat onverwachte slagh!
Nu moet ick troosteloos het leven hier verlaeten.
Swijght stil en weest gherust; het sal ons dobbel baeten,
Vermits ons rent dan valt.
| |
| |
Ach, 'k ben mijn welvaert quijt.
245[regelnummer]
Ghij bindt mij maer het hoofdt, siet waer de valscheyd leydt.
Ghij mist. Hebt wat gheduld, ick kom terstond beneden.
Die woorden, lieve Maeght, verquicken mijne leden
En salven mijne pijn. Daer komt die schoon Auroor.
Ghij loopt van 't redenspoor.
250[regelnummer]
In een recht Minnaershert is selden rust te vinden.
Wie goede uitkomst wenscht mistrouwt noyt sijn Beminde.
Dit is het rechte wit van een oprechte min.
Wie trouwe knechten heeft vermeerdert hun ghewin.
Hoe kont gij dan den dienst van mij, u slaef, soo haeten,
255[regelnummer]
Te meer, vermits ghij weet, ick u noyt sal verlaeten?
Iet dat men licht bekomt en wordt niet veel gheacht.
Ey, waerom dus gheveynst. Begeert daer ick nae tracht:
Maeckt mij u Bruydegom, soo sullen wij te beyden
Verslijten onse jeughdt in liefde, sonder lijden.
260[regelnummer]
Jae, wat u hertje lust wordt u terstond bereydt.
Seght dan, wat schorter noch, dat ghij niet jae en zeyt?
| |
| |
Spreckt nu dat troostigh woordt, laet mij de eer ontfanghen,
Dat dit de uer magh zijn waer nae ick soo verlanghe.
Gij weet, o weerde Nimph, wat uwen knecht al leydt,
265[regelnummer]
Verlost mij eens ten eynd' uyt alle swaerigheydt.
Doch soo ghij wilt, dat ick u door mijn sweerd bekome,
Houdt seker dat dees handt de werelt sal doen schroomen.
Want siet, ick ben den Man, den Mars, den kloecksten Heldt,
Men roept van binnen:
Staet bij, moort, brandt, gheweldt.
270[regelnummer]
Wie helpt ons in den noodt?
Eylaes! wij sijn bedorven.
Vertreckt, 't is vier en vlam.
Ach! 'k ben al half gestorven.
Dat schreeuwen maeckt mij bang, de schrik die vult mijn broeck.
Komt hier, kruypt in die ton, ghij siet als eenen doeck.
Agnes binnen.
Contant soldaet uyt.
Dat kot is wel ghekuyst, 't is alles weghghestoven:
275[regelnummer]
De eene riep om hulp, de andere liep boven.
Ick sné de Koppelers haer neus en ooren af.
Het is een vuyl ghespuys, dat dien haer voor een straf.
Nu voort naer lichte Claer, dat moet ick oock eens ruymen.
Contant binnen.
Poffer kruypt uyt de tonne.
| |
| |
Jae wel, mijn broeck is vol, de nicker hael de pruymen.
280[regelnummer]
Waer vind ick nu een vod' of ergens wat papier?
Ach, Agnes, staet mij bij. Ick swijgh en treck van hier.
Nu, vrienden, goeden nacht.
Poffer binnen.
|
|
Auteursrecht onbekend