Gedichten

[p. 97]

Liedboek voor Kevin

[p. 99]

[Liedboek voor Kevin]

Kevin's dood

Sint Kevin stierf in Glendalough.
Noem hem een krijgsman die op wacht
getroffen aan zijn wond bezwijkt -
de zwaluw zwenkt een korte tijd
tussen de wolken en de grond
en vliegt weer weg. Het lied neemt af,
te weinig voor een eigen graf.
Een litanie. Een afscheidslied
voor Kevin op de lemen vloer
gestrekt als jachtbuit afgelegd.

De dood is de gerichte lans
waardoor het gulden harnas breekt
dat om het hart te glanzen lag
en wat wij schenen wordt een beeld.

[p. 100]

Herfst

Ik moet het zoeken staken.
Ik ben de dood zo moe.
Ik weet niet waarnaartoe
ik hier nog moet geraken.

Het licht wordt duisternis.
De liefde is bedorven.
De aarde afgestorven
bevestigt het gemis.

Mocht er een ander komen
uit een hersteld bestaan,
waarheen wij konden gaan
verlost en meegenomen.

*

Rondom is de wereld een herfstig huis
geen vogels die lachend de trappen bevuilen
al jokt nog de doffer
en pronkt nog de duif
de zomer is uit.

[p. 101]

 

Hij liet mij achter

 

lege wagen

 

langs een pad dat ik niet ken.

 

voerman die de hengsten ment

 

waar blijf je?

 

keer toch, eer de paarden

 

mij weerloos door de velden jagen.

 

ik zal een wrak zijn

 

eer u komt.

 

mijn heer

 

wie moet ik naar u vragen?

 

het land verlaten en verstomd

 

rondom -

 

mijn gids die ik wil dragen -

*

Onkwetsbaar krijg ik gestalte
in mijn sterfelijk vlees
herschapen naar zijn lichaam
goudgehalte
geest.

[p. 102]

Oosterse markt

Toen hij de markt bezocht
zag hij juwelen
een schat van linde
purper en smaragd
en zijde
om rondom zijn hoofd te winden
tot turban van zijn tanende gezag

en ook een kleine parel
die daar lag
en steeds vergeefs
opglansde in de weelde -
die nam hij op
en glimlachte en streelde
mijn dofheid weg
ik zag hoe hij mij kocht
met blijdschap
en boven mijn prijs betaalde
omdat hij had gevonden wat hij zocht.

[p. 103]

Schepping

Schepping is groen
iris uit zonneoog
druipt op het braakland uit
wortelt ontspruit
nerven en schors en gras
of het er altijd was
roepen ons uit.

Scheiding is grijs
ik draag een rib van jou
ben ik de vruchtenvrouw
zijn wij op reis
aan liefde gaat sindsdien
noemen noch naam vooraf
scheiding is graf.

Raaf uit de vloed
die weer het groen ontstak
wuivend aan duizend-tak
raaf die ons voedt
wij zijn van wond tot wond
met u in bloedverbond
schepping is goed.

[p. 104]

Dans

Dans mijn dans mijn Daniël
spring tussen mijn vingers uit
nu de luie leeuwen slapen
in hun lustdroom van geweld
kun je blazen op je fluit
en kan ik de klanken rapen
munten uit het koninkrijk
goud geslagen uit het slijk.