Hoe hoort het eigenlijk?

Telefoneeren.

De étiquette eischt, dat degene, die opbelt zich dadelijk bekend maakt.

Bijv.: Als mevrouw Jansen opbelt zal zij zeggen: U spreekt met mevrouw Jansen. (tegen een leverancier, een ondergeschikte, bijv. de dienstbode van de vrienden, die zij opbelt, of tegen een veel jonger iemand, vrienden of vriendinnen van haar kinderen, nichtjes of kinderen van kennissen e.d.) Belt mevrouw Jansen een haar totaal onbekende op - hetzij man of vrouw - ook dan zegt zij: U spreekt met mevrouw Jansen.

Belt zij een bekende op dan zegt zij: U of je spreekt met Annie Jansen.

Dadelijk na het noemen van den eigen naam zegt zij: Spreek ik met het huis van mevrouw Willemse?

Een man, die zijn goede vormen kent zegt onder geen enkele omstandigheid: U spreekt met meneer Jansen of Pietersen of wat zijn naam zij.

Is Willem Jansen iemand van geposeerden leeftijd dan zal hij zijn voornaam weglaten. Belt een man zakelijk op dan zal hij bijv. zeggen: U spreekt met Jansen van Smit en Co.

Wanneer er bij mevrouw Jansen wordt opgebeld en een dienstbode neemt de boodschap aan dan zegt zij: U spreekt met het meisje van mevrouw Jansen - Een huisknecht zal echter zeggen: U spreekt met het huis van meneer Jansen. Een secretaresse zegt: U spreekt met de secretaresse van mijnheer (of mevrouw) Jansen. Als kinderen onder de 18 de telefoon beantwoorden noemen zij hun naam en voornaam. Bijv. U spreekt met Anneke Jansen - of: met Wim Pietersen.

Is Anneke Jansen 18 of ouder dan zegt zij (tegen onbekenden en ondergeschikten): U spreekt met juffrouw Jansen. - Is Wim ouder dan 18 dan zegt hij: U spreekt met Pietersen.

Zij, die geen telefoon bezitten en voor het gebruik maken zijn aangewezen op welwillende buren, behooren hun aandeel in de kosten te betalen en als de buren daarvan niet willen hooren eischt de

[p. 260]

wellevendheid, dat zij door het zenden van bloemen met Kerstmis of een eetbaar geschenk met Sint-Nicolaas of door het bewijzen van een of andere beleefdheid, iets vergoeden.

Met gebruik van andermans telefoon zij men altijd zeer bescheiden. Zij, die hoesten en proesten van verkoudheid zullen géén gebruik maken van andermans telefoon.

Zij, die zich bevinden in een kamer waar iemand telefoneert, dienen uit bescheidenheid dit vertrek te verlaten, tenzij de telefoneerende persoon hen hiervan weerhoudt zeggende: blijf maar gerust. - Meerdere personen tezamen in een kamer waar iemand telefoneert, dienen zich op zachten toon met elkaar te onderhouden, teneinde den schijn te vermijden te luisteren.

Degene, die telefoneerend in een vertrek waar anderen zijn, luide van zijn schrik, ontsteltenis, verbazing of groote vreugde blijk geeft, zonder van plan te zijn de aanwezigen met een enkel woord omtrent de reden van deze gemoedsbeweging in te lichten, doet zich als onopgevoed kennen.

Zij, die telefoneeren in een openbare telefooncel, dienen te bedenken, dat geen welopgevoed persoon een minuut langer gebruik maakt van een instrument, dat voor iedereen is bedoeld, dan strikt noodig is. In een publieke telefooncel houdt men geen lange gesprekken, vertelle geen eindelooze verhalen, doch handele kort en bondig af wat er gezegd moet worden.

Degene, die buiten de cel in de rij staan te wachten op hun beurt, zullen U er dankbaar voor zijn.

Wanneer men bemerkt verkeerd aangesloten te zijn verzuime men nimmer te zeggen: - Neemt U mij niet kwalijk, ik ben verkeerd aangesloten.

Zij, die dit verzuimen, geven blijk van gebrek aan beschaving: immers zij vallen anderen noodeloos lastig en dienen hiervoor een verontschuldiging aan te bieden.