Corpus van Middelnederlandse teksten. Reeks II. Literaire handschriften. II-6. Sinte Lutgart, Sinte Kerstine, Nederrijns moraalboek

hoe datse den seluen greue uoerseide ongeuoech dat hem w[as] te geschie[n]

Eenwerf was oec die selue graue
te loen jn sinen paleis, dat aue
nu es gebroken, daer hi inne lach
te somertide in midden den dach
⁺ op enen culc te sinen ghemake
daer hi doen hadde alrehand sprake //
⁺ met heren die daer waren doe
den hertoghe van lymborgh ende daer toe
een andren greue, dies ie nyen las
⁺ jn latine wie hi was...
Ende daer si stonden ende spraken te hope
so quam kerstine met snellen lope
ende riep sus ane den greue lodewike
onverueerlec ende stoitelike.
⁺ O alder onselechste, met wien hef stu
dijn heymelee sprake, dat segh mi nv
een sprect hier als dijn^ff) vrient met di

+ 1405

+ 135 v^o

+ 1410

+ 1415

ff) d verbeterd uit e

[p. 140]

 

nochtan so eest daer harde bi

 

dat hi sal doen aen di sijn hant

 

⁺ di te uerradene, als een viant.

 

Tehans doend wijf die stimme vt gaf

5

so gruwelde den verreder daer af

 

nochtan ontlicsende hijt, ende suegh alstille

 

teer tijt, als hoerde hi daer sinen onwille

 

⁺ maer men pruefde dit, ende vernam

 

datd waer was eert dinc ten jnde quam.

+ 1420

+ 1425