Piksjitten op Snyp

Haadstik 7
Mollenêst foar huorren

De sânde toer hjit ‘Mollenêst’. Op deselde hichte as De Grutsk huzet de frou mei de boeken fol foto's. De binnengalerij hat se omtovere ta wachtkeamer, en dêrom hinne lizze de keamers fan wille mei de fleurige boarterspopkes. Yn ien fan dy keamers hat se har kantoar.

De Grutsk skillet en leit troch de telefoan út wat er wol. De doar klikt iepen, en De Grutsk rint de hal yn. Dêre set er syn finger op de liftknop. Hy kin it sa njonkelytsen blyn fine. As er boppe komt leit de wachtkeamer der hinne lykas op in fleanfjild. Hingjende, sittende, sliepende en heal lizzende lju stoareagje nei de printen op de muorren en op de doarren. De measte ljochtsjes steane op read. Eagen fan Dali, en kullen en titen fan Picasso hawwe de oerhân. Ek yn dizze wrâld kin men net sûnder keimst. De Grutsk sjocht ek in pear skilderijkes fan Kees van Dongen en fan Sjoerd de Vries. Sjoerd yn in huorrekast, hy soe 't ris witte moatte. It binne meast manlju dy't wachtsje. Der sitte in pear froulju tusken. Lesbyske potten faaks, of guon dy't de manljuspopkes opsykje wolle. In inkeldenien hat miskien efkes skoft nei it wurkjen. De Grutsk skillet by de baalje. Hy leit de resepsjoniste syn plannen foar. Hy praat tsjin it glês, mar der sitte fêst lûdgatsjes yn, want it frommes knikt omraak. Se gûnzet de doar iepen, en noadiget him út yn

[p. 20]

har kantoar. It behang dêre is oanpast oan de omstannichheden. De achtermuorre is de heteromuorre, de sydmuorre rjochts jout de homolesbyske mooglikheden fan it bedriuw, en lofts is ynromme foar alle oare farianten. Ek sm, pm, km en lm binne rom foar hannen. Akrobatyk foar hege en hegere stantsjes.

- Jo wolle de boeken mei foto's ynsjen? - freget it frommes.

- Ja, ik wol der njoggen útsykje. Yn ien kear. - De Grutsk glimket.

De frou sjocht him netbegripend oan. Se ferlûkt de mûle spotsk.

- Njoggen! Dat komt net alle dagen foar. De measten hawwe foar 't neist oan ien genôch, en dan hawwe se fakentiids noch bealgjen. - De frou laket.

- It is foar de kommende achttjin wiken. Om 'e wike, op freed om acht oere de jûns, wol ik ien op besite hawwe. Foar twa oeren, of miskien trije as dat yn de priis neat útmakket. Ik wol mei har ite. - De Grutsk glimket wer.

- Us famkes meie net drinke, net ite en net oer polityk en literatuer prate ûnder har wurk. Dat is in hurde betingst. As se har der net oan hâlde dan wurde se der útdondere. - De frou sjocht strang.

- Dan dogge se mar sabeare, - seit De Grutsk. No laket er. - Sjoch, literatuer prate je net oer, dat wurdt skreaun, en der wurdt oer skreaun. En polityk heart by de grûn. Ik wenje yn de loft, dus dat is gau klear. - De Grutsk laket diskear wer. De frou lûkt oan de skouders, en rint nei in kast.

Se hellet fiif boeken út de kast en leit se foar De Grutsk del. Yn it achterste diel fan it kantoar mei er him deljaan yn in learen stoel. De frou siket wat sachte stimmingsmuzyk, en mei in oare knop docht se in televyzje oan. Foar De Grutsk syn eagen wurde de muorren no wurklikheid. De frou fertelt him noch dat er de modellen yn de boeken mei it yndrukken fan in nûmer op it toetseboerd fan de sjotelevyzje ta libben bringe kin op it skerm. Sa'n model docht dan wat gymnastyske toeren. In linich wiif is tige wichtich wol se hawwe. De Grutsk knikt. Wat liniger wat better, tinkt er, dan hoech ik neat te dwaan. Alteast, soks is better as in stik fleis dat der allinne mar leit.

Hy nimt it earste boek yn syn hannen en blêdet der wat yn om. Klaaid, heal neaken en folslein bleat spatte se him temjitte. Tin en grou, lyts en grut, blond en donker, swart en wyt. Alle soarten binne foarriedich. It

[p. 21]

liket wol oft elkenien te keap is yn dizze wrâld fol yllúzjes.

De Grutsk besiket de achttjin earmkes en earmen werom te finen yn syn holle. Sa't se oait bestiene, sa't se yn de dream ferskynden. Op it lêst wurdt er hast dronken fan al dy earmen yn de boeken. Hy makket oantekens, lit út en troch ien op it televyzjeskerm dûnsje en fergeliket letter de útkeazen modellen mei de oantinzen yn syn holle. It slagget him en fyn nei in lyts oere njoggen fammen dy't foldogge oan de noarmen dy't er opsteld hat, mar foaral oan de oantinkens út it ferline dy't er noch yn syn kop hat. Dan lit er se allegearre noch in kear foarbykomme op it skerm. Klaaid, heal neaken en folslein bleat. Syn kul wurdt der ûnrêstich fan. Hy moat hjirwei, want oars barre der ek noch frjemde dingen. Hy jout it frommes oan de baalje de folchoarder, en freget har de reservearringen te meitsjen foar de njoggen freden dy't er op it each hat.

- Ferjit net dat se noait drank nimme meie, - warskôget de frou nochris.

De Grutsk knikt. Hy fielt him ferromme no't er foar de kommende achttjin wiken om de fjirtjin dagen op freed mei ien ite kin. Hy sil it ferline belibje oft it noch yn de takomst leit.