Piksjitten op Snyp

[p. 434]

Haadstik 133
Argaysk torso fen Apollo

Faksberjocht

Keesstoarje De G.

nr: 161.345 G. 90

Haadstêd/Psyk - V

Ofskrift nr. 6/Rapport

Oan De Gr. Roekenêst

Grutstêd, Suburb-III

Eala nr. 161.345, SSTT, Amice, etc., etc.,

de keesstoarje fan myn kliënt (yn 't ferfolch K.) is noch net folslein, mar ik kin alfêst op jim útdruklik fersyk in tuskenferslach stjoere, dêr't foarriedich de konklúzjes út lutsen wurde kinne dy't jim eins fan it begjin ôf al op it each hiene. (sic).

Ik haw it doel en publisearje sels in mânsk rapport - ik respektearje fansels de anonimiteit - oer sa likernôch in heal jier. Ik tink dat it geheel in ynteressante kees is dêr't kollega's wol wat mei kinne. Mar ek it gewoane publyk - de leken sis mar - kin hjir as idintifikaasjeobjekt in soad oan hawwe. Ik bin gjin medium - lit ús sizze in Jomanda of sa - mar it toanen fan de binnen- en de bûtenwrâld fan K., it opelkoar botsen fan de bewuste en de ûnbewuste gebieten yn de mins yn it algemien, kin miskien foar in grut tal minsken ferhelderjend wurkje. Ik stjoer jim dus dit tuskenferslach, dêrnei publisearje ik in wittenskiplike analyze fan dizze kees, en tred bring ik ûnder skûlnamme in popularisearre edysje op 'e merk. Underskate útjouwers hawwe nei it tastjoeren fan it earste haadstik al posityf reagearre.

Dy útjouwers binne foaral taspitst op de dreamen fan K. Elk mins dreamt, en dêrtroch kin ik dat ek losmeitsje fan de kees K. op himsels. Ik bedoel, K. bliuwt yn de dreamen anonym. Guon ferhalen fan K. wol ik ek ombouwe ta dreamen. Ik nim oan dat jimme gjin beswier hawwe sille tsjin dizze wize fan wurkjen. K. wurdt ûnwerkenber mei't ik him yn de ferhalen wyt meitsje of swart fervje. Ik bedoel, hy wurdt in soarte fan non-kleur. Elke lêzer kin syn of har eigen kleuregamma ynfiere en der op loslitte, sadat ek it demokratyske meifiellêselemint syn gerak

[p. 435]

krijt. As haadpunten yn it degeneraasjeproses fan myn kees K. soe ik neame wolle (foarriedich fansels, want ik kin hjir noch jierren op troch gean):

a. K. dreamt yn en bûten himsels; mei oare wurden, hy kin foar oare minsken dreame (dat is ien fan de bysûndere eleminten yn dizze kees);

b. K. is obsedearre troch kikkerts, katten, hûnen, bargen, kij (en benammen bollen) en fisken (dy binne by him altiten beferzen yn it iis); dat betsjut dat syn kommunikaasjeproses mei de libbene wrâld om ús hinne stykjen bleaun is yn in ynfantile fase (eins soe er sels sa'n beest wêze wolle);

c. K. hat knikkerts yn de holle dy't dêre de metafoaren binne foar al de stikjes wrâld dy't in mins opnimt yn syn libben; yn dizze kees wurdt der gjin ferbining lein, sterker, K. ferliest op in stuit knikkerts en sjocht se sels út de kraan kommen (de kraan stiet hjir dúdlik foar de kul as sadanich, en ik ferwiis hjir út soarte nei de skilder De Moes dy't syn sloppe kul yn kranen omsette);

d. K. fergeliket it opblazen fan kikkerts mei it oppompen fan syn pake as dy gjin siken mear krije kin en oan de astmapomp lein wurdt, en dêrút kin konkludearre wurde dat hy saken ferbynt dy't neat meielkoar te krijen hawwe; better formulearre, syn magysk tinken krijt altiten de oerhân, sadat de realistyske wrâld om ús hinne foar him folslein irrealistysk is en fangefolgen reagearret er dan ek as in dissidint;

e. de fiksaasje fan K. op de fjouwer k's (kul, kut, kont en klitoris) hâldt yn dat er alles wat de mins beweecht werom bringt nei de primitive ynstinkten fan de soart en de korrigearjende wurking fan it gewisse (sic), sa't dat tige kristlik stal krigen hat yn ús kultuer; hy smyt dat fier fan him;

f. K.'s pree-okkupaasje mei titen - hy dreamt sels in kear dat er wekker wurdt mei twa boarsten op syn liif- sprekt foar himsels, en liket op it ferhaal fan de skriuwer De Roth dy't in man beskriuwt dy't yn in boarst feroaret; dizze haadpersoan, in heechleraar yn de literatuerwittenskip, is nei in skoft allinne noch mar in grutte tyt mei in roazige spien op it plak dêr't foarhinne syn kul hong of stie; K. osmotisearret hjir in heechlearde pommerant mei de titen fan de skoaljuffer út de earste klasse doe't er foar it earst bewust (want de suster fan syn freon, De Sjok, wie net echt ta him takrongen) twa prachtige spienen seach en

[p. 436]

daalk de ferbining lei mei syn eigen kulspientsje; dat androgine aspekt spilet yn in soad ferhalen in rol en sil ek nea wer ferdwine; K. bliuwt hingjen tusken Dionysos en Apollo en yn dat ljocht is it fers ‘Argaysk torso fan Apollo’ (Rilke) allessizzend:

Wy hawwe syn ûnhuer holle net kennen,
dêr't de eachappels ripen. Mar
syn torso gloeit noch as in kandler,
dêr't syn blik, wat leech allinne draaid,

him ynhâldt en sêft blinkt. Oars koe de boech
fan syn boarst dy net ferblynje, en yn de ljochte
draai fan syn siden soe gjin glim gean kinne
nei dy mul dêre, dat it oansetten droech.

Oars stie dit blok stien hjir misfoarme en koart
ûnder de trochsichtige hichte fan de skouders,
en glom it net as de hûd fan rôfdieren;

en barste net út al syn bûtenste linen
derúk lykas in stjêr: want der is gjin stee
dat dy net sjocht. Do moatst dyn libben feroarje

g. de eagen fan de kikkerts, it each fan de slachterssoan, de eagen fan de saneamde Merlyn dy't knikkerts hawwe wol en it tredde each fan al dy froulju binne foar K. allegearre gelyk; ek de knikkerts mei al dy moaie kleuren hearre hjirby en eins ek it each fan de kul dêr't er mei praat op syn matras; in each is in kut, en in kut is foar him in each; Margaret Mead hat mei har ûndersyk ûnder primitive stammen oantoand dat se ek dêr sa tochten, en it bewiist foar de safolste kear dat K. multymagysk tinkt (en fêst ek hannelet);

h. K. hat myn fersyk om foto's te stjoeren fan safolle mooglik kutten útfierd; sterker, syn begeliedende brief hâldt yn dat er dwaande is mei in ferhaal oer ûnderskate kutten; hy wol in ynfintarisaasje meitsje fan tsjinstellingen, bygelyks oer it ferskil tusken dy fan in non en in hoer, tusken dy fan in yntroverte en in ekstraverte, tusken dy fan in famke fan

[p. 437]

fyftjin en in frou fan fyftich, tusken dy fan in tinnenien en in fettenien, tusken dy fan in beferzen en in orgastyske en fierder noch moai aardich wat farianten; hy tinkt dat de kultuer fan in lân, in folk, in ras, in leauwe, in politike partij of in klasse te krijen hat mei de foarm fan de kut dy't úteinlik wer de foarm fan de kul bepaalt (en dus it gedrach fan de matsjo's); oer it omkearde wol er ek noch ûndersyk dwaan, en dan nimt er syn eigen praatkul as útgongspunt;

i. K. pompt de iene pake op en de oare lit er boppe de tsjerke fleane; mei oare wurden, hy sjocht dy pakes as fûgels dêr't er mei fuort fleane kin nei in wrâld dêr't er tinkt dat de frijheid hearsket; dy wrâld is fansels de deadewrâld, en dat beljochtet de tinkwrâld fan K. op in hast religjeuze wize;

j. K. rekket folslein op 'e doele as de pederast him de molke út syn kul strykt, dy't dêrtroch op dat stuit de spien fan syn mem wurdt; hy besiket syn hannen te waskjen, mar ek hjir docht bliken dat men jins hannen nea yn ûnskuld waskje kin; de mins wurdt yn sûnde berne en sil syn libben lang yn dat weiskiten sied swimme moatte;

k. K. beskriuwt op in prachtige wize it knappen en brekken fan de kattekopkes; hy sil dat sels noait dwaan, mar ik stel al fêst, dat syn eigen kop op syn minst foar in part fersplintere is, sadat ik myn foarriedige miening fan in oardel jier lyn yn in fersterke foarm weromfyn, (sadat) ik konkludearje (foarriedich, mar wol foar in njoggentich persint wis):

graach kontinuaasje fan de sitewaasje oangeande kees k.

Mei achtinge en groetnis,

De Psyk, Grutstêd, Watchtower.

P.S., oer in healjier, nei trochgeande observaasje en ynfintarisaasje, kom ik mei myn publikaasjes en einoardiel oer de kees K. Ik tink oan in oplage fan sa'n fyftich tûzen yn earste oanlis.