Werken. Deel 2: Proza
(1895)– Hadewijch–
Auteursrecht onbekend[XXVI]Ga naar margenoot+ In gode si u groete ende trouwe volcomenleke ghesendet van mi ende van mi ontboden; Ende dat alle uren in ghewaregher minnen ghemaent, dat ghi levet der waerheitGa naar voetnoot(9) ende der volmaectheit, om gode ghenoech | |
[pagina 95]
| |
te doene, Ende lieve ende ere ende recht in hem selven te vorst, Ende daer na in die goede die gemint zijn van hem Ende hi van hem, Ende hemGa naar voetnoot(1) alle noetdorfte te ghevene in welken manieren soe si sijn. Dit mane ic u altoes te doene ende hebbe gedaen ye sider datGa naar margenoot+ic te uwent woende. Want dat es dat beste werc ende dat cuuste, dat ic te gode weet. Dat toent u de scrifture, wel eest waer. Ende boven al ghedinct der enegher minnen, die ic minne ende meine, al en can ic hare niet ghenoech ghedoen. Ay ghevoelt ende verstaet hoe gherne ict zaghe, Ende dat ghijt oec dadet. Ende ghevoelt oec ende smaket hoe wee mi dat doet, dats ghebrect. Ons mach onse ellendecheit meer zijn Ende ghebreke onser ellendecheit van minnen, dat wi niet gebruken en moghen onserlijc anders noch sijns. Ic wille dat ghi levet om te wassene in uwe volcomenheit. Mer ic onsaleghe diet met minnen beghere van u allen, die mi soudet zijn recreatie in miere pinen Ende solacie van miere droever ellende Ende peys ende soetheit, Ende ic dole allene ende moet van hem bliven dien ic ben boven al dat ic ben, Ende dien ic alsoe gherne volcomene minne ware. Ende wet god, ghiGa naar voetnoot(2) gebruket allesGa naar voetnoot(3) ende ic derve alles daer mine ziele in rasten soude in hem. Ay waer omme laet hi mi alsoe zere hem te diene ende teGa naar margenoot+gebrukene ende der ziere, Ende onthoudet mi dan van hem ende van den zinen. vaertwel ende levet scone. God si met uGa naar voetnoot(4). |
|