Werken. Deel 2: Proza

[p. 134]

[III]

⁺ Daer na een⁽¹⁾ paesdaghes wasic te gode ghegaen, ende hi ontfinc⁽²⁾ mi van binnen mine sinne ende nam mi in den geeste ende voerde mi in dat aenscijn des heylighen⁺geests, die den vader ende den zone in enen wesene hevet. Ute dien ghehelen wesene dies⁽³⁾ aenscijns ontfinc ic alle verstannessen ende soe lasic alle mine vonnessen. Ende ene stemme ute dien aenscine luudde alsoe vreseleke alse over al ghehoert ende si seide te mi: Sich hier, oude die op mi gheroepen heves ende ghesocht wat ende⁽⁴⁾ wie ic minne ben dusentech jaer vore der menscen gheboerte, Sich ende ontfanc minen geest van allen bekinne wat⁽⁵⁾ icker minne in ben. Ende alse du mi di⁽⁶⁾ volbringhes puer mensche in mi selven dore alre weghe van volre minnen, Soe saltu mijns ghebruken, wie ic minne ben. Tote dien dage saltu minnen, wat ic minne ben, ende dan saltu minne sijn alsoe ic minne ben. Ende dune⁽⁷⁾ salt⁺niet men⁽⁸⁾ leven dan dat ic minne ben in dienen daghen toter doet dattu levende werdes; met mire enecheit ontfinghestu mi ende ic hebbe di ontfaen. vare ende leve dat ic ben, ende comt weder ende bringhet mi ghehele godheit ende ghebruket⁽⁹⁾ wie ic ben. ende doe quamic weder in mi selven ende verstont al dat ic⁽¹⁰⁾ te voren seide, ende bleef starende in mijn herteleke soeteleke lief.

+ iij

(1) een] B in, C eens.

(2) hi ontfinc] C onvinc.

+ iudicium legit

(3) dies] C dijns.

(4) wat ende] ontbreekt in C.

(5) wat] C want.

(6) di] ontbreekt in B.

(7) dune] C du.

+ 46b)

(8) men] B min, C mijn.

(9) ghebruket] B ghebrukelec.

(10) ic] ontbreekt in C.