De heyr-baene des cruys

Het XV. Capittel.
Christvs heeft ons met woorden, ende wercken gheleert, hoe dat wy het Crvys draeghen moeten.

ALs Stavrophila nu dese vermaeningen, ende waerschouwinghen gehoort hadde,

[p. 132]

soo maeckte sy haer gereedt om te vertrecken, segghende: ick bedancke u, ô Heere Iesv, dat ghy uwe dienst-maeght gheleert hebt den wegh der saligheydt: T'is nu tijdt, dat ick wederkeere tot mijnen vader, waerhenen mijne susters zijn vooren ghegaen, en ick vreese, dat sy groote klaghten teghen my sullen ghedaen hebben: jae kenne ick mijn vader te rechte, hy sal seer qualijck nemen dese mijne vertoevinghe, ende dat ick mijne susters niet en hebbe gheselschap gehouden. Indien, antwoordede Christvs, dat dat soo gheschiet, ghy sult voorwaer stoffe hebben, waer-van ghy de Heyr-baene des Cruys beginnen sult: ende, ghelooft my, ghy sult seer weynigh bequaem zijn, om het Cruys te draeghen, indien ghy u vaders woorden, oft kijven niet verduldelijck en verdraeght. Daerentusschen gaet in vrede, ende is't by aldien dat ghy den wegh des Cruys niet soo leeren, als wel doorwandelen wilt, soo maeckt dat ghy binnen korte daghen wederom hier verschijnt, op dat ghy het Cruys mooght op-nemen, ende my volghen.

Ick sal, seyde Stavrophila, mijn beste doen; maer ick wilde wel, dat my gheleerdt wierdt, wat ick tusschen dien tijdt doen moet, ende met wat oeffeninghen het ghemoedt tot het Cruys moet bereedt ghemaeckt worden. Als ghy de poorte van de Stadt, antwoordede Christvs, sult ingekomen wesen, soo suldy komen aen het klooster van de Cruys-draeghers, gaet daer naer toe, ende als ghy den Prior sult doen roepen hebben, soo vraeght van hem de meditatien, die hy voor

[p. 133]

sy-selven hadde bereedt ghemaeckt, ende met die te lesen en te overlegghen, sult ghy uwen tijdt nuttelijck over-brenghen. Sy heeft gedaen ghelijck haer belast was, ende verkregen hebbende de godtvruchtighe meditatien, soo is sy blijde naer huys ghegaen, daghelijcks haer seer neerstigh met dese schriften besigh houdende.

Nochtans is sy allenskens verflauwt, ende onachtsaem gheworden: soo dat sy nu maer alleenlijck uyt een dorre ghewoonte, ende dat noch met'er haeste, was mediterende, ende alsoo gheschied'et dat sy daghelijcks meer ende meer van het Cruys vervremt wierdt, ende van dat een af-keer kreegh. Want de geduerigheyt van een en de selve dinghen te peysen, verweckte in haer een walginghe, ende tegenheyt. Iae in de leste daghen is't soo verre ghekomen, datse dese oeffeninghen t'eenemael achter-liet: ende al t'ghene, dat sy tot noch toe van Christvs gehoort hadde, seer gerne was vergetende. Maer d'arm sloore wiest weynigh watse dede: want dit is een ronde O:

Hier sonder CRVYS te zijn, is wel de grootste straf,

Die Godt oyt aen den mensch op dese wereldt gaf.

Eynde van het eerste Boeck van de Heyr-baene des Cruys.