Den lust-hof der Christelycke leeringhe

Leeringhen in den dagh te overdencken.

Van den tijdt ouer te brenghen.

NV leest, nu bidt met vlijt,
Nu oock wat arbeydts doet;
Soo valt u kort den tijdt,
En oock den arbeydt soet.

Van ledigheyd te schouvven.

Altijdt seer neerstigh zijt,
En wilt niet leegh gaen draelen:
Want den verloren tijdt
En kan-men niet we'er haelen.

Vreese Godts.

Den Heere Godt ontsiet,
Sijn' vreese stelt voor ooghen:
Al wat hy u ghebiedt,
Wilt met de wercken tooghen.

[p. 149]

Hoe-men in de kercke moet zijn.

Daegh'lijcks te kercken gaet;
Maer gaeter niet in wand'len:
Noch yet ter handen slaet,
Dat-men daer niet mach hand'len.
Op beyd' uw' knieën sit,
De handen bey' ghevouwen,
Oodtmoedelijck Godt bidt:
Wacht u van veel te spouwen:
En laet oock niet uw' oogh'
Nu hier, nu daer gaen kijcken:
Klapt niet, heft 'thert om hoogh':
Godtvruchtigheyd doet blijcken.

Gaende uyt de kercke.

Als ghy gaet uyt de kerck',
En hebt 'tghebedt ghedaen;
Gaet met het lijf nae 'twerck,
En laet u hert daer staen.

Met vvie men sal omgaen.

Die onkuysch is, en licht,
Wilt als een' peste schouwen:
Met eenen die u sticht,
Mooght ghy ghemeynschap houwen:
Met goeden kennis' maeckt,
De quaden wilt versetten;
Want die het peck gheraeckt,
Die moet hem oock besmetten.

Regeeringhe der tonghe.

En spreeckt niet sonder noodt,
Als't beter waer' ghesweghen:

[p. 150]

 

Want 'tleven en de doodt

 

Zijn in de tongh' gheleghen.

Hooren en spreecken.

Spreeckt weynigh; maer veel hoort:
Want men sal naer dit leven,
Van yder ijdel woordt
Godt rekeninghe gheven.

Bedachtigh spreecken.

Eer ghy sult spreecken; peyst
Wat ghy hebt inden sin:
Als 'twoordt is uytghereyst,
'tEn kan niet weder in.