Den lust-hof der Christelycke leeringhe

[p. 299]

[p. 300]

Van de ydelheyd des vvereldts, ende gherustheyd des religieusen staets.

Op de wijse:
Ick wil my gaen vermeyden. In Bethlem transeamus. pag. 41. Ende andere aldaer aenghevvesen.

WAer ick my weynd' ofte keere,

Ick sie 'tis vol ydelheyd:

Des wereldts wellust en eere,

Gheldt, rijckdom, en moghentheyd,

En al dat den mensch houdt in weerde;

Wat is het toch?

Dan soet bedrogh?

En niet anders dan slijck der eerde?

Wat wilmen hier dan beminnen

Dit kranck verganckelijck goedt?

Dat van den Heer' treckt ons' sinnen,

En dickwils sondighen doet;

Het en kan ons toch niet versaden:

Want 'swereldts lust

Gheeft 'thert' gheen' rust.

O seer wijs, die't al kan versmaeden!

De wereldt is Godt meest teghen:

Die daer rust soeckt, vinter gheen'.

In u, o Godt, is gheleghen

Ons opperste goedt alleen.

De wereldt woude my bedrieghen,

En had' haer net

Open gheset:

Maer tot u, Iesv, kom' ick vlieghen.

Als een' duyf met Magdaleene,

O Christe, vliegh' ick tot dy,

⁺En soecke de gaten der steene;

Den oprechten steen zijt ghy,

Met veel wonden aen 'tkruys gheslaghen:

+ Cant. 2. 14.
1. Cor. 10. 4.

[p. 301]

 

Godt, die 'k bemin',

 

Laet my daer in

 

Nu rusten, en t'allen mijn' daghen.

 

 

 

Dus haestelijck wil ick scheyden

 

Wt des valsche wereldts raedt;

 

En gaen, daer my Godt wilt leyden,

 

Tot den kloosterlijcken staet.

 

Adieu dan, o Vader, en Moeder;

 

Adieu schoon' kleer,

 

Gheldt, goedt, en eer':

 

Adieu lieve suster, en broeder.

 

 

 

Adieu o vrienden, en maghen:

 

Adieu alle vleesch, en bloedt:

 

Adieu mijn eyghen behaghen:

 

Adieu nu ghenuchten soet':

 

Adieu eyghen wil: ick gae loopen,

 

Daer-men door deughd

 

Des hemels vreughd

 

Met een' kleynen arbeydt kan koopen.

 

 

 

O Iesv, o mijn verlanghen,

 

Maeckt my van de wereldt bloot:

 

Maria wilt my ontfanghen

 

In uwer ghenaden schoot:

 

Tot u beyde neem' ick de vluchte.

 

Iesv Godts Soon',

 

Godts Moeder schoon',

 

V te dienen is my ghenuchte.

 

 

 

Wat lof ben ick u, Heer', schuldigh,

 

Die my soo seer hebt bemindt,

 

Dat uw' goetheyd menighvuldigh'

 

My maeckt uws liefs Moeders kindt?

 

Ick en kan't niet ghenoegh bedencken:

 

My selven heel,

 

Al is't niet veel,

 

Tot danckbaerheyd wil ick u schencken.

 

 

 

Mijn' siel, mijn herte, mijn leven,

 

Gheef' ick u, Heer', desen dagh:

[p. 302]

 

Wilt my uw' ghenade gheven,

 

Dat ick toch volherden magh;

 

En my selven soo leer' versterven,

 

Dat ick voor loon

 

Der maeghden kroon

 

In u Rijcke eens mach verwerven. Amen.