Langs en over de aarde

[p. 16]

In een kamer

Vanuit deze kamer, donker als een herberg,
Overkapt door naaldwoud en winternachten,
Maar later, bij openingen van het vuur
Groeiend als schepen naar het kuststation
Van de zon, volgen onze handen de liefde
Langs netten van adem en onderzee's licht.

Geen berichten van wereld en onweer zullen
Dit nest meer bereiken, dat schittert in de morgen.
Sneeuwploegen zien wij het spoor bijster raken,
Attentie van vliegtuigen zal worden afgeleid
En ook de wind, blazend aan gesloten deur, moet
Zijn bivak opbreken en terugkeren naar de stad.

Voor ons opent zich het vroege uur
Uit schaduw, stilte en stijgende vogels: duif
Hoog en laag op de lucht. Sterren
Vallen in het stroomveld van ons bloed,
Overbloeid met hoffelijke woorden,
Met een prachtig gebaar van plezier.