Langs en over de aarde

[p. 20]

O snel vuur

Nu op het balcon
Onder de zwarte
Hemel, zonder duizelende
Engel of andere
Beweging; alleen met
Groeiende regen, wind
En schaduw, buiten de dag.

Er is geen verschil, denkt
Hij, alles is anders. Glas
Vangt de zon onverminderd,
En het kerkhof splintert
Van uilen en onbezonnen
Gras, het zacht
Ontbladerend september-gras.

In de messcherpe
Spiegel ziet hij
Zichzelf: Adam achtergebleven
In de wildernis
Van een kamer: vuil
Keukengerei, schrale bloemen,
Brieven van weleer en nooit.

[p. 21]

 

En wat werd er van Eva?

 

Haar ogen zien letters

 

In een onbekende taal: lege

 

Bladzijden van morgen

 

En overmorgen, terwijl de trein

 

Haar ontvoert als een zwaan door

 

De bossen, verder, tot achter de sneeuw.