Tobias
(1688)–Elizabet Hartloop–
Auteursrechtvrij
[pagina *14-*15]
| |
Rafael d'Engel Goodts Tobyas heeft gevonden * Die hem tot Leytsman was van Gode toe gesonden
Angelus ecce Dej socium sese obtulit illj * Fit connes et dubium mox quoque monstrat iter | |
[pagina 23]
| |
Haar wegen, stand en volk, manieren, aard en zeden
Aan u ook zyn bekend.
Azar.
Geen Meden is 't alleen,
Maar al wat aarde heet streefd door myn kennis heen.
J. Tob.
Een jong'ling, die naauw reikt de bloem van twintig jaren,
Is die alree zo ver in 's werelds rond ervaren!
't Zyn blyken van vernuft, die door 't oneindig tal
Van reizen is gescherpt. wat wonderlyk geval
Bragt u zo jong daar toe?
Azar.
'k Kan dit nog niet ontdekken;
't Moet ten einde zyn waar toe uw neiging strekken.
Begeef u maar op reis, ik ga met u, geen leet
Verhinderd u, zo lang als gy myn zy bekleed.
J. Tob.
Uw antwoord is zo kort, en vol geheimenissen,
Dat redens oordeel zelfs verstompen zou in 't gissen,
Of dus bedekt te zyn uw deugd of ondeugd toond,
Al zeit uw zedig oog en aangezigt hier woond
Noch al zo zuiv're ziel, wie kan op 't aanschyn bouwen,
Dat in een ogenblik zo veelderlei aanschouwen
Kan vormen, als men ziet, aan 't dier Kamelion,
Dat alle kleuren vat die hem omringen kon.
Azar.
Gods wysheid schiep den mensch heel naakt en blood voor d'oogen,
Maar 't innerlyk gemoed werd met een huit omtogen
Als een onzien'lyk ding; en wyl het menschdom held
Na ongestadigheid, en ook het meest gesteld
De drift op 't aangezigt, zoekt huigelaars die trekken
Door een geveinsde rol voor vromen te bedekken,
En toond het evenbeeld, van die hem 't leven gaf:
Maar hoe d'ondeugd pronkt, 't quaad schitterd altyd af.
J. Tob.
Ik weet wel als een zot in Philozoofs gewaden
Wil pronken, zyn gelaat, zyn woorden, ja zyn daden
| |
[pagina 24]
| |
Doen blyken wat hy is, maar daar 't verstand regeerd
Is 't zwaar om in te zien, maar d'ondervinding leert
My beter dan 't gezigt, dies bid ik laat uw leven
En naam my zyn bekend.
Azar.
'k Zal u vernoeging geven
In 't by zyn van de geen waar uit gy zyt gedaald.
J. Tob.
Dit's voor 't verlangend hert nog al te lang gedraalt.
Wat weet gy of ook niet, myn Ouders nu al dood zyn.
Azar.
Wat denkt gy, Tobias, dat voor myn oog niet blood zyn
Anna en Tobias, en dat ik u niet ken?
J. Tob.
Ik ken u niet, 't is vreemt, en gy weet wie ik ben.
Hoe kond gy my zo lang in twyffeling ophouwen?
Azar.
Wagt maar een kleine tyd, gy moet myn woord vertrouwen.
J. Tob.
't Is waar, gy hebt gelyk; ik zal 't myn Ouders aan
Gaan dienen, blyft gy hier dog onderwyl staan.
binnen.
|
|