Elize

[p. 51]

Elize

[p. 52]

Titelpagina van de eerste druk. De gravure is van de hand van de bekende illustrator J.W. Kaiser en heeft betrekking op de scène van het bezoek van de geheimzinnige vreemdeling aan de dorpsherberg. (p.77).

[p. 53]

Aan mijn lieve broer

‘Schrijf nu uw Voorrede’, hebt ge weggaand gezegd en gehoorzaam heb ik mijn spinnewiel terzijde geschoven en de pen in de hand genomen.

Maar het is of ik niet schrijven kan: mijn oog weigert zich op het papier te hechten, waarop de schaduw van de zwevende lindentwijgen speelt. Ik kan het niet losrukken van het toneel voor mij, de spelende kinderen op het grasplein, het lichte groen, als een dunne sluier over de iepentakken gespreid, het rijzende kerkhof met het witte kerkje en vooral de zinkende avondzon, die in het diepe verschiet de toppen van de blinkende duinen verguldt. Het is mij als spiegelt zich in haar vreedzaam en vriendelijk schijnsel het beeld van de lieve kalme dagen af, die zij hier voor mij bescheen en opnieuw wordt de wens bij mij levendig, uw naam te verbinden aan het geschrift waartoe ze mij uitlokten.

Reeds had ik u als peteraant. voor mijn eersteling willen vragen, doch hoe licht had men hem kwalijk kunnen ontvangen... ik wilde er niemand dan mijzelf aan wagen. Maar de toegevende zachtheid waarmee Te laataant. beoordeeld is, geeft mij een weinig meer moed, zodat deze toewijding tegelijk een dankzegging is voor de heusheidaant. mij bewezen en tevens een ingewikkeldaant. beroep op nieuwe verschoning, die ik voel zozeer te behoeven.

In de hoop dat deze verwachting niet zal worden teleurgesteld, bid ik u de opdracht van dit boekske aan te nemen van de hand van een zuster die erkent het u te moeten dank weten dat zij in staat is u zulk een openlijk blijk van haar liefde te geven. Want alsof het niet genoeg was dat uw invloed en voorbeeld haar die zucht voor de schone letteren inboezemden die haar de pen in de hand gaf, was het daarenboven de rust onder uw stil dak gesmaakt, de verpozing die de zorg van uw kleine huishouden haar overliet, de aanmoediging en terechtwijzing eindelijk waarmee ge haar voorthielp, die haar daartoe in de gelegenheid stelden, zodat zij enigermate uw eigen woorden op zich kan toepassen:

En gij hebt slechts het uwe weer ontvangen,
Toen ik aan u mijn lied geheiligd heb.aant.

Mocht nu mijn Elize, even eenvoudig als Te laat, even welwillend ontvangen worden! Aan uw voeten leg ik bij voorraadaant. de weinige bloemen neer, die ik misschien zal mogen opgaren. Was ik onverhoopt minder gelukkig...neem het dan enkel aan als een herinnering aan de aangename indruk die de dagen met u doorgebracht hadden op het hart van

20 juni 1839

uw liefhebbende zuster.