Nieuwe winde-kelken(1864)–J.P. Hasebroek

[p. 168]
Meidoren.   Daar bloeit de Meiboom weer, en laat zijn blanken regen   Neêrdalen uit een wolk van groen.   Hoe schoon prijkt weêr zijn bloemfestoen!   Hoe geurig riekt de room van zijn gebloemte u tegen!       Maar ook, hoe scherp nog steeds vlijmt aan zijn tak de doren,   Waar tusschen hij zoo vriendlijk bloeit.   Waarom dien ruiker, die ons boeit,   Met spits bij spits omzet, die door de bloesems boren?...       Opdat gij 't weten zoudt, o mensch! dat tusschen doornen   Het schoonst gebloemte op aarde wast.   Meidoren is de naam, die past   Op de echte Christendeugd van 's hemels uitverkoornen!