Nieuwe winde-kelken

[p. 177]

Des Christens tempelbezoek.

Mijn ziel! den Voorhof ingetreden

Van 's Heeren dierbaar heiligdom,

Wend naar het zoen-altaar uw schreden,

Waarop 't verzoenend offer klom.

Laat door de driemaal heilge plassen
Des offerbloeds van zonde u wasschen,

En ga, gebaad in die fontein,

Uw Heiland tegen, blank en rein.

Die Heiland staat alreeds te wachten

In 't Heilige, bij 't Reuk-altaar.

Blijft naar zijn Licht uw zielsoog smachten?

Zijn woord dient u tot kandelaar.

Of hongert gij? Hij, 't Brood des levens,
Verzadigt en versterkt u tevens.

Of, zoo ge bidt, zijn Geest gesmeekt,

Die 't reukwerk des gebeds ontsteekt!

[p. 178]

 

Maar niet slechts schaduwen en panden

 

En teekenen voldoen ons hart.

 

Laat vallen, Heer, de laatste wanden!

 

Maak einde aan elke scheidingssmart!....

 

De voorhang valt, die moet beveiligen

 

't Geheim van 't Heilige der Heiligen,

 

En, zinkt ge voor zijn Lichtwolk neêr,

 

Gij zinkt in de armen van uw Heer!