Winterbloemen

[p. 163]

Tweederlei stem.

't Is schoon, wen Gods en 's Menschen zoon,

Als Lam aan 't kruis geslacht,

Verkondt van dien genadetroon:

‘Het Offer is volbracht;’

Maar schoon is 't ook, wanneer als tolk

Een Kajafas getuigt:

‘'t Is goed, wanneer een mensch voor 't volk

Het hoofd al stervend buigt.’¹⁾

't Is schoon, wanneer een Dante ons leert

Den weg naar 't Paradijs,

Of Milton 't oog naar Eden keert,

Waard zelfs der englen prijs;

Als Bilderdijks of Vondels toon

Ons opvoert naar Gods licht,

Of ons Da Costa, Isrels zoon,

Gods heil daagt voor 't gezicht;

Maar ook, als in den treurspelzang

Ons een Prometheus treft,

Die neêrgestort uit godenrang,

Nog 't oog naar boven heft;

1) Johannes XI:49-52.

[p. 164]

 

Als Faust ons 't Paaschlied hooren doet,

 

Als naklank uit 't Verleên,

 

Of schrik voor 't Dies Irae's gloed

 

Ons jaagt door merg en been;

 

 

 

Als een Musset uit zonde's slijk

 

Om Christus' weêrkomst schreit,

 

En Heine, aan Byron hier gelijk,

 

Roept om Barmhartigheid....

 

 

 

O 't is, als 's Hoogepriesters Woord,

 

Eens Godswoords wedergalm,

 

Bij 't major van het Psalm-akkoord,

 

In minor mede een psalm.