Winterbloemen

[p. 194]

Klankbodems.

Ginds zie ik in 't Boheemsche woud

Een breeden boomgroep rijzen

Van altijd groenend dennenhout,

Op hoogten om van te ijzen.

Dat kostlijk hout prijst elk u luid:

't Houdt gansch een schat verholen:

Het levert toch den klankboôm uit

Voor 't puikje van violen.

Gij vraagt: ‘Maar waartoe dat geboomt'

Zoo ver, zoo hoog te zoeken,

Waar elke wind het gees'len koomt

Uit al des hemels hoeken?’

Men antwoordt: ‘Dát juist wordt gezocht!

Hoe meer gebeukt door stormen,

Hoe zangriger een kunstgewrocht

't Geteisterd hout zal vormen.

[p. 195]

 

Hoe harder toch de vezel wordt,

 

Waarlangs 't geluid moet zweven,

 

't Zal, in den luchtstroom uitgestort,

 

Te zachter trilling geven.’

 

 

 

Gij, Dichter! hoort gij 't? - Zwijg en buig,

 

Als stormen u omringen.

 

Vall' 't lot u hard, uw snarentuig

 

Zal des te zoeter zingen.