Verzamelde gedichten (1988)

Verzamelde gedichten

(1988)–Pé Hawinkels– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende


Genesis van een conflict De objectiviteit laat het afweten, nu zij, die thuis is & onwennig in de residentie, als een medalje haar naam ontvangt uit handen van Jesus el Pifco, alias Richard Lammeling, en als dank hem, niet méer tenslotte dan een manier van praten, verplaatst in de eerste helft van de XVIIIe eeuw, met haar luie, als glas geslepen oogopslag, de lippen, waar aanhankelijke kippen sporen in hebben achtergelaten, en tot slot de dure, dikke herfstdraden, die een kennismaking als deze uit haar nestje praat. Hij zegt, zoals ik zei, als kinderen een versje op, haar naam op: ‘Albertine Maria’, door zijn gedachten spelen de ‘Stanzas written in Dejection, near Naples’ en in zijn wonderdadige geheugen vliegt hij als een Boeing 52 over 't koninkrijk Nam Viet, ten tijde van zijn erkenning, 196 voor onze tijdrekening, door Liu Fang, de eerste keizer van de Han-dynastie, en quasi-achteloos laat hij op dit land
[pagina 268]
een volzin vallen, waar uiterst lichte, chlorophyle bamboe gracieus beleefdheidsfrasen wisselt met de ongeschoren morgen, zoals zéer dure hoeren hun klanten welkom heten alsof die hun geloofsbrieven kwamen aanbieden: ‘Milde specerij’, en er loopt een bescheiden schrijnen over zijn piëtistisch huidoppervlak, als hij zijn gezicht onderbrengt in de nok van haar corinthisch landingsgestel. En te midden van herinneringen, songteksten en mythologische fata-morgana's blijft de povere gangster, ‘the one and only hooche-gooche man from Barcelona’, stil en roerloos, leeft van de geheime geuren, die hij treft, want hij weet niet wat dat is, z. bewegen. Maar dán zijn schaduw! Die weet teveel, wringt haar handen, krabt haar borst, weelderig als kaas, open, jankt en kermt als een teef, welks achterlijf overreden is, - huilt, joekert met stuitende, hysterische uithalen, geeft, kortom, ten overstaan van het inzicht dat hij nooit even vrij in de ogen zal kunnen zien als hij het de maan doet, alle theatrale tekenen weg van de meest smakeloze, pathetische en onbeholpen pijn in haar hart.

Vorige Volgende