Gedicht,
Dat de meysjes haer tijt niet moeten laten verloren gaen.
VErherde Herderinnen,
Die noch het smeken noch de klacht,
Van u ghetrouwe Herders acht,
Afkeerigh van het soete minnen.
Siet hoe de vlugge baeren
Eens wegh ghevloeyt noyt komen weer,
En laet u dat zijn tot een leer,
Dat even soo gaen deur u jaren.
V jaren haest verloopen,
En eer ghy 't gist, in korter tijdt,
Haer smaeckelijcke jeuchje quijt,
Zijn met geen na-berouw te kopen.
Gaet aen, gaet aen, met woeden;
V wreetheyt teelt syn eygen straf,
Die ghy sult draghen tot in 't graf,
En met u leet ons leet vergoeden.
En Reynhert, de naelde vande jonghe Ermgaerd gekregen heb-
[pagina 48]
[p. 48]
bende, had nu by - naest voltoyt een langh gheschrift, als d'op-lopende Zee (al te nieusgierigh om te sien wat hy schreef, eer hy 't noch te deegh volschreven hadde) met een over-reyckende golf sijn vruchteloosen arbeydt quam uytwisschen; dies hy half ghestoort, tot weer-wraeck daer van, dese veersen wat hooger aen wel diep in 't sant indruckte.
Auteursrechtvrij