Print Nederduytsche poëmata(1619)–Jan David Heemssen Vorige Volgende [p. 91] Beaux yeux qui voyez clairement. Schoon ooghen die daer claerlijck siet Mijn ongheluck en mijn verdriet, Ghy siet seer wel het onderscheydt Van u ionst en onwaerdigheydt. Ben ick standt-vastigh en ghetrouw, Hoe houdt ghy u voor my soo schouw? Vindt ghy in dese liefde baet, Die alle daegh' wascht en vergaet? Hebt ghy behaghen in mijn smert', Die my doorknaeght en breeckt het hert; Ick vind' se van ghelijck oock soet, Want al dat comt van u is goedt. Soo dat ick, com' wat comen mach, My noit en sal, noch nacht noch dach, Van dees schoon oogh' beroouen, straf, Die my sal binden tot in 'tgraf. Waerom valt ghy my doch soo herdt, Ghemerckt dat ghy leeft in mijn hert? Steru' ick, soo hebt ghy onrecht groot, En sult oock steruen door mijn doodt. Schoon ooghen, die my 't hert verslindt, Hoe comt dat ghy my niet en mint? Ick ben, soo ieder tuyghen sal, Den trouwsten van u minnaers all'. Wat helpt my dan, o minnaer slecht, Te draghen liefde soo oprecht, Is 't dat voor mijnen trouwen dienst Ick daer gheniet' soo cleyne winst'? Vorige Volgende