|
| |
| |
| |
[Auriacus]
Daniel Heinsivs pro Avriaco sva.
Avriaci cineres, de bellatrixque tyrannûm
Nassovivm stirps magna deûm. Tuque aequa parenti
Progenies immensa tuo; seu fulgida caeli
Metiris spatia, aut aequalem in pulvere circum
Aemulus Euclidae veteris deducis, & astra
Igneaque aurati percurris lumina mundi,
Tranquillae leve pacis opus; seu fervidus inter
Tympanaque fremitusque virûm provectus, Eoâ
Purpureus galeâ, & niveis conspectus in armis
Spumantem pertundis equum, dum vertice summe
Nutat apex, tremulique adverso flamine coni
Cristaque turbato circum tremit horrida vento,
Mavorti dux nate tuo; seu sulphure & atro
Terribilem Iovis igne manum, flammataque coeli
Nubila, & ardentus sonitus imitaris Olympi,
Immensumque novo perterres fulmine mundum
Oceanis terraeque potens, vindexque parenti
Tandem nate tuo, tumulique exactor & umbrae
Ingentisque animae. Tuque indignatus Iberum
Aequoreae regnator aquae, magnoque Qviriti
Acta per aequae vos confundens nomina fastos
Aeterni comes imperij, consorsque laborum
Tum quoque, cum rerum dominum, ingentesque secures
Victaque Romanas tremuit Germania virgas,
O Batave immensi maris accola, divitis vndae
Vasticies, regum metus. O qui turgida Ponti
Inter, & horrentes hybernis motibus Haedos
Montesque, fluctusque, & caeruleam Amphitriten
Prodigus humentes vitae moderaris habenas,
Veliferumque levi volitantem flamine currum
Aeolios inter fremitus, atque horrida monstra
Tritonasqve vagos, tempestatumque furores,
| |
| |
Et concurrentes diverso è carcere fratres
Hippotadae genus indomitum, Boreamque Notumque
Oceano mirante vehis, postremaque Thvles
Memnoniamqve domum, & magni Titanis egentem
Praetergreßus hunium, multumque errantis Iacchi
Amphitryoniadaeqve extremo in littore metas;
Huc agedum spectator ades: dum ingentibus ausis
Ignauam calcamus humum, audacesque iuventa
Tollimur, & priscos vaga mens se tollit in Actus,
Horridaque ingenti percurrit pulpita socco,
Et thyrso percussa venit: qua nobilis ante
Mens Groti divina mei, quae corpore parvo
Cincta, per immensas rerum diffunditur oras
Causarumque vias, diu interclusa tenebris
Dirigit ardenti Batavvmvestigia passu:
Orchestramque invectus eo. quo tigride raptum
Pampinea trahis artonitum per nubila pectus
Magne Mimallonidvm genitor? date vela Batavi
Surgenti date vela. feror feror. Ebrius Evan
Semivira cinctus choreâ, & bacchantibus Euoe,
Et madido Satyrûm gemitu, & nutante Sileno
Signa movet, motusque animi ferit, imaque cordis
Excutit, & totum distillat ab aethere Nonnvm.
Cernitis? immenso trepidant proscenia motu
Sub pedibusque exultas humus: (spectate Batavi)
Nassovivs dux magnus adest, ac lumina caelo
Tollit, & ingentem defigit in aëre vultum:
Non fraudes mens alta pavet, non fata necemque,
Degeneremue heroa dolum. Non invidet hosti
Fallere posse suo: soli hoc concedit Ibero.
O fatum! ô crudele nefas! fors improba! Cvnctas
Admittit fortvna manvs. Non abnvit vlli
Angvstvm est virtvtis iter. Mauortius ille
Ardor, & augusti vis pectoris; ille tot ante
Exuvijs, titulisque ducum sublimis; ab hoste
Vulnere qui pulchro meruit confossus, & icta
| |
| |
Cadi posse fuo, (superi & crudelia fata)
Latroni seruandus erat! patriaque ruinam
Duxit, & ingenti tremefacta Batavia motu
Externas inuicta manus, Sicvlvmqve tyrannum
Horruit, & sero venturum è littore regem.
Cernitis ardentem piceâ fuligine taedam
Foeminosque habitus, & tetrae virginis ora
Sanguine fumantis calido, & serpentibus hydris
Colla per horrentesque comas? prorumpit Erinnys,
Alteraque Alecto Siculis emergit ab oris.
Est ne aliquid supra, stridentia colla Megaerae
Tisiphonenque Dei! quod nec Iovis ille ferarum
Immitis domitor, genitorúe Palaemonis olim
Horruit, aut Diris vltricibus actus Orestes
Per scenas Danavmqve choros? Nec Graecia nempe
In Fvrias satis vna fuit. Maiora Batavi
Vidimus, & toto pelagi seclusimus aestu:
Cernitis indigno perfossum vulnere pectus,
Oraque torpentesque genas? En nobilis atro
Sanguine suffusa est Divae morientis imago:
Libertas iacet, ite viri: complexaque funus
Magnanimumque heroa tenet, gemituque Batavam
Cum domino conclamat humum trepidumque Leonem
Deserit, & nostris properat vestigia terris.
Quo gressum quo Diva moves? adeone Deabus
Venturi mens caeca sua est? Necdum altera rerum
Argumenta tamen, necdum exultantia campis
Agmina, victricesque Aqvilas, natumque tonantem
Circum castra vides? Quantum tibi restat Ibere
Sanguinis! immensam Frisiorvm è littore nubem
Et coniuratum video descendere Geldrvm,
Mattiacvmqve vndae domitorem, altique Batavvm
Contemptorem animi. Pater ipse è littore Nerevs
Ingentes populis animos & corda ministrat,
Illum indignantem multùm, multoque furore
Indomitum, totumque in littus cogere Pontvm
| |
| |
Et vastam spumantis aquae sustollere molens
Aspiceres; undae auderet quod credere Vesper
Et Siculas frustrà Batavis immittere puppes.
O animi, ô proles Neptvnia, nataque rebus
Pectora; Tempus erit (me si vis inelyta fandi
Surripiat cinerique meo, & mortalibus umbris,
Fatalesque colos extra, atque ignobile lethum
Constituat tumuli ignarum & caliginis atrae)
Quo clades Thvrnovda tuas, lethumque Philippi
Nobile, & Eoi perruptas littoris oras
Expediam ingentis voti reus, armaque & enses
Nassovios: iuxtaque aeterni nominis Hvgo
Ibit & ereptum patriae donabit Erasmvm.
Illi junctus ego (si quid tamen, haec quoque si quid
Carmina venturis valeant promittere saeclis)
Illi iunctus ego, motusque animosque virorum
Armaque, fortunasque, & rerum ingentia cepta
Per populos, urbesque feram, magnique Thvani
Limina, & extremam Celtae properabimus oram,
Et fines Ligurum, & praedivitis ostia Rheni.
Intereà Heroës patrij, Tuque arbiter horum
Caesaris invicti stirps, Aeneadvmqve ruinis
Et sortis rabie, & crudelibus altior annis
Regnorumque minis; Pater ô pater annue, ceptis
Ivliade dux magne meis, caveaeque Senator
Incipe cessanti fremitus indicere turbae,
Ambiguosque ciere foros, vulgique tuentis
Per cuneos latè geminandas ducere voces.
Ipse ego pacatae folijs evinctus Olivae
Sacra feram, Heroasque tuos, & magna ciebo
Nomina, Veronaeqve deos, Manesque parentes,
Caesareoqve aeterna feram solennia busto.
Tu quoque tu, cui fata virûm, multumque labantem
Victuris patriam fas est committere chartis,
Boisoti pars magna tui, quo praestite nobis
Inclyta Lvgdvnvm domitum defendit Iberum.
| |
| |
Fas sit, fas sit Dovsa mihi; tam grandibus atras
Praesidijs nebulas, sit caligantia fati
Pondera, & umbrosae tenebras perrumpere terra,
Sordentesque hominum curas, vique alite mentis
Aethera vicinum legere, & sublimia rerum,
Inque Sophoclaeas animum demittere Musas.
At tu ingens anima, & nostris innixa cothurnis
Tendis ovans per inane, soloque emissus, Ibero
Terribilis spolio, & Mauris indutus opimis
Immensum moliris iter, quaque aëra latè
Tundis & heroo praevertis nubila passu
Auratique fores premis aetheris; omnis ab alto
Cedit Iber, umbramque tuam tremit, ipsaque late
Flammea turbato subsidunt sydera vultu.
Sis felix, natumque diu securus ab alto
Barbaricas cernas poscentem in praelia turmas,
Et patrios multo pacantem sanguine Manes.
|
|
Auteursrechtvrij