|
| |
Exelegiarvm Lib. V Ad cognominem meum Heinsivm Ivrisconsvltvm, è peregrinatione reducem.
Ergone tam dulces potuisti linquere terras,
In Batavosque Heinsi, nostraque regna vehi?
Hactenus in nostris potuisti haerere pruinis,
Nec tua mitis adhuc pectora flexit amor?
Liuia iam maestis lachrymam distillat ocellis,
Et queritur fluxam, sola relicta, fidem.
Dinumerat cunctas miseranda ex ordine noctes,
Dinumerat cunctos, vt solet, illa dies.
Forsitan & Pontum lachrymans prospectat & vndas,
Quotque videt puppes, tot putat esse tuas.
Et modo crudeles causatur nescia ventos,
Et modo turbatas nescia culpat aquas,
| |
| |
Multaque de Batauis toties rogat illa puellis:
Scilicet an placidas gens ferat illa Deas.
Et timet infelix, alio ne saucius igne
In Batauis certos fixerit ille lares.
Blanda Venus quantis iactatur pallida curis!
Blanda Venus quantus pectora versat amor!
Et modò rumorem populi scrutatur, & horret,
Perfidiaeque omnes arguit illa viros.
Ah quoties ventos vaga captat, & aëra cernens
Num faueat votis, consulit aura suis.
Tu procul horrentem percurris frigore Rhenum,
Et nimio vinctas flamine tundis aquas.
Hic vbi turba leuis tenerûm glomeratur amantum,
Et sequitur faciles iuncta puella viros.
Hej mihi, si nescis, mediâ Venus errat in vnda,
Materies culpae quot dabit illa tuae!
Aspicies dulces celeri pede currere Nymphas,
Et cupies, placidas iungere posse manus.
Ah miser, ah, hic dum pedibus talaria nectes,
Officij precium basia bina feres:
Interea lentas queritur tua Livia noctes,
Et nimium tardos pergere solis equos.
Scilicet ignorat Batavas tua Liuia lymphas,
Vt Venus in mediis aurea regnet aquis.
Ah tibi cor circum glacies tenet! ah tibi pectus
Quae Batauum vinxit flumina, vinxit hyems.
Hej mihi, si nec te lachrymae tenuâre, nec illa
Brachia, quae collo succubuêre tuo.
| |
| |
Ferree, si nec te gemitusque, leuesque susurri,
Quaeque feros poterant tangere verba Deos.
Cum malè turbato nimijs singultibus ore
Defuit in voces vltima lingua suas.
Cum tibi pro verbis, tepido modò basia vultu
Soluit, in amplexus tota soluta tuos.
Languida cum maestos genitrix vix sisteret imbres,
Adderet &: reducem iam feret ille pedem.
Ille pedem referet, mediâ qui fixus in aulâ
Nassouiosque enses, & vaga signa gerit.
Iupiter, vt cuncti potius pereatis amantes
Quam lachrymas fundat vna puella suas!
Scilicet, hîc ardes patrios reparare triumphos,
Vtque tibi victus cedere discet Iber.
Interea blandus Veneris languescat vt ardor,
Eque tuo dulcis pectore cedat amor.
Falleris ardentem sequitur Venus aurea Martem,
Ah nimium Martem diligit illa suum.
Illa solet tristes vlcisci militis ausus,
Quique parat victor laedere, victus abit.
Dij faciant densum quoties prorumpis in agmen
Hic subeant oculi Liuia pulchra tui.
Hic subeant lachrymaeque, & inania basia, voxque,
Hic subeant agiles in tua colla manus.
Hic subeat, qualis lepidos cum flexit ocellos
Corda tibi dulcis mollia flexit amor.
Ah miser, ah cedes placido summissus amori,
Et fluet è digitis ensis & hasta tuis.
| |
| |
Nec poteris flexas pauidus versare cateruas,
Nec poterunt faciles, vt prius, ire manus.
Protenus occurret tua Gallia, spesque, fidesque:
Nec tibi quid vocis, nec tibi mentis erit.
I[l]licet, ardentem galeâ circumdare vultum,
Terribilisque alto vertice surgat apex.
Cristaque summa levi circum tremat horrida vento,
Et subeat nutus tota Medusa tuos,
Nos Veneris pia gens faciles sectemur amores,
Et gremium dominae, sint mea castra, meae.
Hic ego versatos contemnam fortiter enses,
Missaque quae fuerint omnia tela, feram.
Diva Venus, Venerisque leues faueatis Amores,
Haec series vitae tota futura meae est,
Osculaque, & mites obliquo lumine risus.
Inuideant somnis claßica torua tuis.
Me volucrum lenes suadebit inire sopores
Murmur, & in viridem serpere coget humum.
Rura colam, Rossaeque genas: sic alter & alter
Heynsius arma feret, Heynsius arua seret.
FINIS.
|
|
Auteursrechtvrij