|
| |
Voor-reden aen de doorluchtige Vrouvven, over veel jaren geschreven.
HEt is een out gefchil van langen tijdt geresen,
En noch op desen dach niet duydelick gewesen,
VVie dat men geven moet van deuchden en verstandt
De vrouwen of de mans dé prijs en d'overhant.
De mannen hebben eerst met kloeckicheyt van handen
Genomen in haer macht de steden ende landen,
En onder haer gebiedt en onder haer gewelt
Des aertrijcks ronde kloot getrocken en gestelt.
Daer tegen is de deucht, daer tegen sijn de gaeven
Van't vrouwelick geslacht besloten en begraeven.
En haer getrou gemoet, en haeren handel kuys
Heeft tot zijn leste pael den dorpel van het huys.
De kinders sijn haer volck, dat sijn haer soete lieden,
De borgers van haer stadt, daer over zy gebieden,
En voen die met den wijn die voor den eersten dorst
Gelijck uyt een fonteyn komt vloeyen uyt haer borst,
Tot dat zy sijn bereyt om in het veldt te treden,
En op haer vaders wijs te vechten voor haer steden.
Of door de wetenschap geslepen van verstandt,
Vercieren haere stadt, doen meerderen haer landt.
| |
| |
Soo dat men een groot deel van dat de mannen drijven
In oorloch en in vree de vrouwen moet toeschrijven,
Die eerstmael brengen voort en helpen aen haer kracht
En voeden met haer bloet het mannelick geslacht.
Het mannelick geslacht, dat eerstmael als verloren,
Noch Son en siet noch Maen, eer dat het wordt geboren.
Haer graf is 'smoeders buyck, daer lange tijdt de man
Voor doot begraven licht, eer dat hy leven kan,
Tot dat de silvre Maen heeft negen mael op eerden
De droeve nacht verlicht met nieu gespannen peerden,
En negen mael haer schijn, en negen mael haer hooft
Vervult met suyver licht, en wederom berooft.
Dan komt dat edel dier dat gans de aerd' doet beven,
En meerder als de vrou neemt uyt de vrou zijn leven.
Van daer is zijn begin. en die de vrou veracht
VVordt met de vrou getelt eer hy wordt voort gebracht.
Daerom de wijsen Helt de koninck groot van machten
Lycurgus heeft belet de vrouwen te verachten,
En placht haer eenen booch te geven in de handt,
Om kloeckelick in noot te vechten voor haer landt.
Haer naelde was de spies, haer spinrock waeren lanssen,
Haer ambacht was de krijch, haer huysen waren schansen:
Haer wiege was een schilt. daer in wiert t'huys gebrocht
Dat nieu-geboren kindt met dat quam in de locht,
Met dat geboren werdt. en als zy souden tijden
Den vyandt int gemoet om voor haer landtte strijden,
De moeder riep haer toe, O kindt gaet in den tocht,
En keert met desen schilt, of worter in gebrocht,
Hier met sal ick u sien of levend' weder keeren,
Oft hier int huys gebrocht den dooden hoop vermeeren.
| |
| |
Gaet henen, gaet mijn kindt, en toont in desen strijdt
Dat ghy een rechte spruyt van Lacedemon sijt.
Geen vrouwen sijn bequaem om rechte mans te baeren,
Dan die sich noch van sweerdt noch spiessen en vervaeren.
Geen vrouwen baeren mans, dan die in tijdt van noot
Niet vreesen voor de krijch, niet schricken voor de doot.
Als Pyrrhus sterck van macht, de Koninck van Epiren
Naer Lacedemon quam met onbekende dieren,
Met Elephanten groot, van wonderbaer gewelt,
Die noyt voor zijnen tijdt en quaemen in het veldt,
De vrouwen hebben self de mannen moet gegeven
En kloeckelick vermaent om vromelick haer leven
Te laeten voor het landt, en met een sterck gemoet
Te offeren aen Mars haer licchaem ende bloet.
De mannen in de noot die wouden gaen versenden
Haer vrouwen uyt de stadt, om soo van haer te wenden
De vreese van de doodt: maer eene van verstandt
Quam in de Raet gegaen met een sweert in haer handt,
En heeft de mans gevraecht, of zy dan liever wouwen,
Verlaeten haere stadt, behouwend' haere vrouwen,
Dan dat zy die voor haer tot hulpe van het landt
Gewapent souden sien neer vallen in het sandt.
De vrouwen sijn bekent van d'Amazoonsche vorsten,
Die met een yser heet uyt branden haere borsten,
D'een hielden aen den toom, en d'ander aen de lans,
En sittende te peerdt, soo renden op de mans.
En noch veel ander meer, de welck van de Poëten,
Om dat het vrouwen sijn, al wetens sijn vergeten,
Die wy nu brengen voor, en stellen als ten toon,
Niet willend' haer voortaen benemen haeren loon.
| |
| |
Neemt dit dan aen in danck, en leert de mannen prijsen,
Dat ghy die vrouwen oock haer eere moocht bewijsen,
En toelaet haeren lof geheel en ongeschent,
Die niet min kloeck en sijn, maer minder sijn bekent.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd