Semi-finale

[p. 39]

Geleidebrief

Hierbij een mandje vruchten uit mijn eigen tuin!

Liefde, onbeantwoord, schrompelt
als een winterappel die zijn beste sap verliest
door 't wachten op de grage mond
waarmee zijn vlees wordt vastgebeten en het zoet
van lente en zomer proevend wordt geprezen
wijl hij de herfst niet onbenut voorbijgaan liet.

Ben ik niet, zoals Sappho het al zei:

die laatste appel, hangend aan een hoge twijg,

steeds ongeplukt gebleven daar geen oog hem zag,

geen hand wellicht zo hoog vermocht te reiken?

Liefde woont steeds op een zeer verborgen plaats,

roept nimmer luid, maar fluistert wel:

‘Ga niet voorbij, sla acht op mij.’

Liefde is pas volkomen en voldaan
indien ze ook zelf beminnenswaardig blijkt.
Liefde gaat alleen haar weg op, maar
als er niet iemand is die haar ontmoet,
staande houdt, kust, en weer huiswaarts zendt
verrijkt met weten van een doel
dat werkelijk bestaat, bereikbaar, tastbaar is,
loopt zij verloren en vergeefs, -
een treurig en ontroostbaar wezen,
slechts in dienst van een fantoom.

Dus laat niet onontvangen blijven

wat zonder uw toedoen, desniettemin begon

om uwentwil, en zonder u uiteindelijk

niet zichzelve zijn kan in zijn uitgroei,

in zijn volle wezen. Genereus zijn in 't ontvangen

is van grotere verdienste dan in 't geven

genereus te zijn.

[p. 40]

 

Vervul daarom en vorm aldus

 

wat als een vluchtige verliefdheid

 

schijnbaar doelloos werd geboren. Laat, maar nooit te laat.

 

En laat niet onvoltooid de mooie mogelijkheid

 

die als een vonk de kracht in zich bevat

 

tot felle vlammen uit te laaien

 

zodra zijn flits de beste brandstof raakt.

 

Zend snel uw antwoord op dit briefje aan:

 

 

 

de mens die aldus denkt.