Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
Auteursrechtvrij
[pagina 32]
| |
Om weg te neemen die valsche gevolgen, die het vleesch wil trekken, uit Gods eeuwig besluit.
Indien 't al naar zyn wyze raad
Zoo uitvalt, als hy eens gesprooken
Heeft: zoo 't besluit nooit om en slaad,
Maar alle tegenstand verbrooken,
Myn ziel in luiheid neergedooken,
Vraagt; wat dan stryd, of smeeken baat?
Maar hoe! dit is zyn wys beleyd
Beknibbelt; foei: stuit die gedagten:
Die u port tot gesmeek en stryd:
En zeid, myn Kind; wilt dog verwagten
Myn hulp; hy leerd u niet betragten,
Zyn wil, die hy verbergt; maar zeyd:
| |
[pagina 33]
| |
Wat treed gy in zyn Raadsbesluit?
Steun op zyn woordt, dat kan niet feylen,
't Geen hy belooft heeft, voert hy uit,
Nooit wou hy 't eind, van 't middel deylen,
Zal uw vernuft, 't onpeilbaar peylen,
En al verwerpen wat u stuit?
Hy leerd u zonder tegenstel,
Te bidden, dat zyn wil geschiede,
Gy zegt; die doed hy evenwel;
En zoekt zoo maar uw pligt t' ontvliede,
Gy vraagt, waarom hy 't wou gebiede,
Dat gy moest doen op zyn bevel.
Maar weinig word dees bee bedagt,
Ik zugt, om d' uitslag van 't verborgen,
Dit neemt gy Hertenkenner agt,
| |
[pagina 34]
| |
En zegt myn kind, gy moet nooit zorgen
Voor 't eind; nog voor den dag van morgen,
Als gy maar myn bevel betragt.
O gadeslager van myn Hart!
Doorzoeker van myn ziels gebreeken!
Myn Redder, als my vrees benart!
Ey: laat my toe nog eens te spreeken?
Kend gy myn nood, eer ik koom smeeken?
Waar toe ontdek ik u myn smert?
Om dat uw lyden werd verzoet,
Als gy uw hert eens uit meugt klagen,
Niet dat ik daar door weeten moet,
Waarom u 't kruis te helpen dragen,
Daar ik 't gebie, hoe durft gy vraagen
Naar reeden; waarom dat gy 't doet?
| |
[pagina 35]
| |
Nu zie ik Heer; ik heb gedwaalt.
Ik wou 't beslooten boek doorleezen,
En daar 't besluit myn zorg bepaalt,
Daar kon ik nooit, gerust in weezen,
Ja 't geen, myn zieldruk moest geneezen,
Daar heb ik d'onrust uitgehaald.
Maar nu gy 't zielverraad ontdekt,
Naspeurder van myn warr-gedagten,
Nu voel ik, hoe gy kragtig trekt,
Die op uw hulp, geloovig wagten,
En hoe 't besluit, dat eerst myn klagten
Verwekten: nu myn troost verwekt.
Want als my 't ongeloof benart,
Dit woordt versterkt my in 't vertrouwen,
Dat die maar eens gelooft, volhart,
| |
[pagina 36]
| |
Om dat u nooit, 't besluit zal rouwen
Waar door myn ziel, werd vast gehouwen,
Hoe zeer zy ook geslingert werd!
Ik dwaald', en wierd te regt gebrogt,
Alleen; om dat gy my beminde,
Ik had u immers nooit gezogt,
Doen gy u zelfs van my liet vinden,
Wie kan dees liefden-band ontbinden,
Voor eeuwig in 't besluit verknogt?
Vreest gy de dood? 't is buiten reen
Myn ziel; doed die, een Christen beeven?
Van al, dat Jesus heeft geleen,
Geniet gy in dit tydlik leeven,
Maar kleine vrugt; hy wil u geeven,
Niet, als een voorsmaak; hier beneen.
|
|