Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof
(1737)–Maria van Hengel–
Auteursrechtvrij
[pagina 37]
| |
Van een steenig Hert om zig zelven op te houden.
OG was myn ziel, aan Jesus zoo gebonden?
Dat ik hem nimmer los en liet,
Dan deerd' my kwelling nog verdriet,
't Word al door Jesus liefd verslonden.
'k Weet, dat hy my de ziel eens wou bewerken,
En breeken maar dit steenig hert,
Zoo dat het gansch verbryzeld wert,
Dan zoud ik regt myn zonden merken.
Og! dat ik eens gevoelig konde zugten!
Maar laas! 't komt nu, als uit een steen,
En vliegt slegts met den aasem heen,
Myn Heiland, wagt gy zulke vrugten?
| |
[pagina 38]
| |
Og neen! ik weet, gy moet myn ziel geneezen,
Of, daar is hoop, nog hulp, nog raadt,
Laat gy my Heer, in zulken staat,
En zoud ik van de uwe weezen?
Wat vind ik dog, daar op ik mag vertrouwen?
Wat is 'er, in dit steenig hert?
Daar door 't nog opgehouden wert,
En daar 't zyn hoop nog op wil bouwen.
Een weinig trek, Ja, zoo ik 't trek mag noemen,
Tot Jesus, tot geloof, en deugd,
Zoo klein; 'k vrees, 't is maar valsche vreugd,
Myn steenig hert, hoe durf je 't roemen?
Zoo klein als 't is, nog houd ik 't voor een teeken,
Dat hy zyn Bloed, voor my vergoot,
't Geen 't my beteekend is zoo groot,
Dit steenig hert, moet daar door breeken.
| |
[pagina 39]
| |
Maar nooit en was 'er zwaarder stryd van binnen,
Als nu ik hier wil vast op staan,
De Helsche macht, die grypt my aan,
Maar Jesus kragt zal 't al verwinnen.
Kom dan myn ziel, hangd dit meer aan 't gevoelen,
Want dat en is u, niet belooft,
Geniet gy 't eens. 't word haast verdooft,
't Geloof alleen, stilt al dit woelen.
Dit zwak geloof, dat Jesus aan wil kleeven,
Hoe wel, het Jesus voelt, nog ziet,
Daar op vermag den Duivel niet,
Hoe hy 't bestryd, 't zal altijd leeven.
|
|