Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof

[p. 98]

XXIII. Meditatie.
Over 't Hooglied Salomons, Cap. V.

Om ons voor Luiheid te wagten.

NU is myn waarde weg geweeken:

Hoe lang myn ziel, in onlust neer

Gedooken; waarom lyd gy 't Heer?

Hoe kond gy 't hertenslot niet breeken?

Ja; maar hy wil 't, in ziels verdriet

Eerst weeken; anders breekt hy 't niet.

Ik zeid myn voeten zyn gewassen,

Myn Rok is effen uit gedaan,

Komt gy, my 't ontey dus verrassen?

My lust om u, niet op te staan.

[p. 99]

 

Dit moet ik nu, te duur betaalen,

 

Hoe heeft myn vlees, myn ziel verraan?

 

Ik dagt niet, dat gy weg zoud gaan.

 

'k Zal 't op myn luiheid zoo verhaalen,

 

Kryg ik u eens weer in 't gezigt;

 

Maar neen, in plaats van goed berigt,

 

Zoo geeven my, de wagters slaagen:

 

Doch egter staakt myn ziel uw klagt?

 

Ik zoud 't gewillig al verdraagen,

 

Zoo 't kruis my maar by Jesus bragt.

 

 

 

Doch 't is te laat; nu baat geen schreien,

 

Want of gy 't Hertenkenner ziet,

 

En 't zuchten hoort, gy antwoord niet

 

Met reen; want nooit telt gy het vleien,

 

van die u smeeken niet en agt,

 

Geen luiaards bee, heeft krygen's magt.

[p. 100]

 

'k Bezweer u, die myn lief kond vinden;

 

Zegt dat ik krank van liefde ben,

 

Smeekt nu voor my aan myn beminden,

 

'k Zal weer voor u doen, wat ik ken.

 

 

 

Gy zegt, wie is uw uitgeleezen?

 

Dat gy ons zoo bezwooren hebt?

 

Ag! als gy van myn waarde rept,

 

Zoo dunkt my, is myn ziel geneezen,

 

Want die zyn schoonheid maar en ziet,

 

Geen schatten, nog geen aards gebied,

 

En zou hy voor zyn gunst verkiezen,

 

Ja die zyn Jesus regt bemind,

 

Al moest hy 't voor hem al verliezen,

 

Dat al en meer in Jesus vind!