Nagelatene gedigten en gezangen van juffrouwe Maria van Hengel, bestaande in geestelyke meditatien, tot opwekkinge van het geloof

Kruipende begeerte Na Opregtigheid.

Wat 's dit myn ziel! nu schynd gy meer verleegen,

Als eer gy 't hert van binnen had doorwroet,

Wat hebt gy weer op nieuw in 't oog gekregen?

Klaag uit, ontlast uw overtuigd gemoedt.

[p. 169]

2.

 

't Hert is met onopregtigheid besoetelt,

 

't Ontdekt 't verraat, en word nu eerst bewust,

 

Hoe 't eigen liefd en schyndeugd heeft verhoetelt,

 

De zielewagter, is in slaap gerust.

Dat komt 'er van: Het scheen u als om 't even,

Of gy u pligt deed, met of zonder hert,

En wat verkwikking kan dien dienst u geven;

Daar 't herteloos, voor vals gerekend werd.

Dat voel ik nu, 'k heb op den naam na 't voorbeeld

Van heiligheid, door valschen schyn geroemd,

Ik heb die beter zyn, als ik, veroordeeld,

't Is regt, dat my den Regter ook verdoemd.

[p. 170]

5.

 

Ontworsteld wanhoop, kan de slaaffsche vrezen

 

U redden, neen na Jesus met dit hert.

 

Zou hy 't van onopregtigheid genezen?

 

ja, als die maar opregt beleden werd.

Hier leid de kneek, 't verschoond zyn boezemnukken,

Och was 'er eens die eigen liefde uit,

't Wil wel aan 't onkruid boven af te plukken,

Maar 't raakt de wortel niet, daar 't kwaat uitspruit.

Den Zielgenezer rukt die herten treken

Daar konstig uit: zoo gy 't maar al belydt.

Heer, woud gy zelfs, dit hert eens open breken:

Want al myn wensch is na opregtigheid.

[p. 171]

8.

 

Hoe bid hier David om, hoe is 't byzonder

 

Den troost die Job en die Hiskias heeft.

 

Gy schat daar alles na, en 't is dan wonder?

 

Nu ik die mis, dat my de rust begeeft?

Myn lezen van uw woord, myn bidden, spreken?

Myn liefdepligt is hertenloos, en al

Geniet den mond het kragtigst liefdeteken,

'k Blyf dor, och wat of 't eind nog wezen zal.

Is dit beklag opregt, uw wensch van herten?

Daar is nog hoop; ja Heer, ik voel wel iet:

Maar werkelozen wensch en ligte smerten

Den morgendauw gelyk, en duuren niet.

[p. 172]

11.

 

Wel 't geen gy voeld: daar moet gy nog mee ploegen,

 

Dat 's u talent, ziet dat g' er winst mee doed;

 

Den geest, die 't werkt, zal veel by 't weinig voegen,

 

Al is 't maar klein, ten spruit uit vlees nog bloed.

Dat weet ik niet: Verligt verstand kan geven

Een lust tot deugd, een wroeging over 't kwaad;

Ja: maar 't is ook een vrugt van 't geestelyk leven,

Verwerpt dan niet, maar onderzoekt uw staad.

Gy Hertenkenner, ziet de moederzonden,

't Is 't ongeloof! versterkt my in den stryd,

Myn zielenbalzem leid in Jesus wonden,

Neemt dat maar weg, dat my van Jesus schyd.