Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Emblemata moralia (1625)

Informatie terzijde

Titelpagina van Emblemata moralia
Afbeelding van Emblemata moraliaToon afbeelding van titelpagina van Emblemata moralia

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (3.38 MB)

ebook (6.28 MB)

XML (0.14 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

emblematiek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Emblemata moralia

(1625)–Zacharias Heyns–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige
[Folio 48v]
[fol. 48v]

[Den engen pat ter vreuchden leydt,
Den wyden daermen weent en schreyt
]

 
Den engen pat ter vreuchden leydt,
 
Den wyden daermen weent en schreyt.
 
GHeliick Pytagoras door d'Ypsilon ons thoont
 
Den engen pat ter deucht, die ons in't eynde kroont,
 
Daer by de breede straet ter ondeucht, die met schreyen
 
Den mensche tot de straf en pijne gaet geleyen:
 
Soo wijst ons de Schriftuer den engen pat meed' aen,
 
Om wt dit aerdsche dal in d'eeuw'ge vreucht te gaen
 
Daer by den wijden wech, op datmen niet en dwale,
 
En eynd'liick na de doot der hellen pijn behale.
 
Le chemin spacieux mene à perdition,
 
Et l'estroit à la vie & consolation.
 
COmme Pytagoras par l'ypsilon forchu,
 
Nous monstra fort estroit le sentier de vertu
 
Et le chemin plaisant spacieux à mesure
 
Conduisant les humains en fin à la torture:
 
La parole de Dieu tout ainsi va monstrant,
 
Le raboteux sentier aux siecles conduisant,
 
Joignant le grand chemin à fin qu'on ne s'amuse
 
En ce val terrien, ou Satan nous abuse.
[Folio 49r]
[fol. 49r]

In fine supplicium vel corona



illustratie

Ga naar margenoot+De poordt is wijt de wech is breet die tot de verdoemenisse afleydet, ende de poorte is eng ende den wech is smal die tot den leven leyt.
La porte est large & le chemin spacieux qui mene à perdition: & la porte est estroitte et le chemin estroit qui mene à la vie.
[Folio 49v]
[fol. 49v]

Wtlegginghe.

PYtagoras door de ghevorcte letter Y. ons thoonende den wech der deucht ende ondeucht, vermaent den menschen, die wt den middel wech scheyden (dat is die nu wt hare kinsheyt ende jeucht tot haer verstandt gekomen siin) den engen weg (dat is het padt des deuchdes) in te gaen, om eyndeliic der eeren Kroone te ontfangen, ende den breden die gemackeliick is ende lustich schijnt te wesen, te verlaten, dewiile hy eyndeliick ten verderve leyt. dese letter heeft Virgilius in Spigram. Goddelijck afgemaelt, met dese woorden.

 
Litera Pythagorae discrimine secta bicorni
 
Humanae vitae speciem praeferre videtur:
 
Nam via virtutis dextrum petit ardua callem,
 
Difficilemque aditum primum spectantibus offert,
 
Sed requiem praebet fessis in vertice summo.
 
Molle ostentat iter via lata, sed ultima meta
 
Praecipitat captos, voluitque per ardua saxa.
 
Quisquis enim duros casus, virtutis amore
 
Vicerit, ille sibi laudemque decusque parabit:
 
At qui desidiam luxumque sequetur inertem,
 
Dum fugit oppositos, incauta mente, labores,
 
Turpis inopsque simul miserabile transiget aeuum.
 
De letter van Pytagoras,
 
Wijt uytghespreyt tweehornich was.
 
Waer me dat hy scheen voor te gheven
 
Den rechten aert des menschen leven.
 
Der Deuchden wech ter rechter heen,
 
Seer eng en moeyeliick verscheen:
 
 
[Folio 50r]
[fol. 50r]
 
Maer wie tot op den top kon komen,
 
In rust en Vre wert aenghenomen.
 
Den wijden wech verscheen seer sacht,
 
Doch wee de geen die daer na tracht,
 
Want sulck in't eynde raecte aent slippen,
 
En viel te bersten op de klippen.
 
wie doch mits hy de deucht bemint
 
In lijden strijt en overwint,
 
Lof, prijs ende eere sal behalen:
 
Daer doch de Luyaert, sijnde int dwalen,
 
De wellust volgt en arbeyt staect,
 
Eyndeliick in elenden raect.

Dien volgende stelt Ioachim de Bellay.

 
Le sentier de la vertu
 
N est vn grand chemin latu,
 
Ou tous viateurs arivent:
 
C'est vn sommet hault et droict,
 
Espineux et fort estroit,
 
Aussi peu de gens le suiuent.
 
 
 
Heureux qui pour y monter
 
Tout labeur peut surmonter
 
Quelque danger qu'il y voye.
 
Celuy qui iadis nasquit
 
D'alcmene, le ciel aquit:
 
Ayant éleu ceste voye.
 
T'pat der Deuchden niet en is
 
Breet en lustich, daer dan wis
 
Alle Reysers komen aen,
 
'T is een hooge top om gaen,
 
Eng en doornich over al,
 
Daer veel volcx niet komen sal.
 
 
 
wel geluckich is de man
 
Die den arbeyt dragen kan,
 
Om geraecken tot de deucht:
 
Desen wech Alcides nam
 
waer door dat hy eynd'liick quam
 
In des Hemels soete vreugt.

FINIS.

margenoot+
Math. 7.

Vorige

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken