Pest-spieghel(1602)–Zacharias Heyns

2. Handeling. 2. Wtcomen. Goed aert. Schriftueren troost.   De Heer der Heeren heeft my rechtelijke gestraft,   Maer wee den genen die wil met den schepper kyven,   Den leem can die sich selfs tot eenen pot wel styven?   Den backer spreken aen wat wilt ghy van my maken,   Sal ick tot elck eens spot uyt uwen handen raken?   Wee hem die segghen sal, O Vader waerom doch,   Ghy my gewonnen hebt? daer neven Moeder och,   Hadt ghy my niet gebaert, dit is te deser stonde   O my katyvich mensch, gegaen uyt mynen monde,   Doen my mijn kint ontviel, hoe mach doch dit bestaen   Hier over ben ick laes al veel te seer belaen.   Schriftueren troost.
[fol. Bijr]
De mensch can sevenmael tot quaedt doen sich begheven   Op eenen dach, en 'tsal so dickwils zijn vergheven   So hy zijn schult bekent: daerom weest wel ghemoet,   Keert wederom tot God, maeckt dat ghy boete doet,   Door Jesum Christum sal u Gods genaed' verquicken   Die roepend' is, comt hier wilt u tot mywaerts schicken   Ghy die beladen zijt, neemt op mijn jock, en leert   Dat ick sachtmoedich ben, u herte daer toe keert,   Soo sult ghy dan u ziel in goede ruste vinden.   Goed aert.   Dit wil ick my, mijn troost, wel dickwils onderwinden,   Maer 'tvlees is veel te swac, de menscheyt is te cranck   So dat het daer door dick roept tegens gheestes danck   Waerom en wilt gy Heer noch mijn ellend' niet stakeni?   Ghy druckt my veel te hart,   Schriftueren troost.   Daerom wilt naerstich waken,   Dat Ootmoet by u blijf, zijt vuyrich int ghebedt   Op dat den Satan u tot gheender tijdt en let.   Dit zy u noch tot troost, dit neemt noch t'uwer baten,   Dat als de mensche schijnt gans vanden Heer verlaten.   Soo dat schier yder man sich ghevet van zijn zy   So is Gods goetheyt doch hem 'taldernaeste by.   En heeft hy Isac niet verlost int meest benouwen,   Tot s'Vaders troost, als 'tsweert gereedt was om te houwen?   Heeft hy zijn goetheyt groot in d'alderswaerst ellendt   Tot d'Israliten niet genadichlijck gewendt?   Deed' hy na Moses Roe de stuere Zee niet hooren   Pharonem met zijn volck daer inne me versmooren?   Hy heeft in de Woestijn in haer benautheyt groot   So menich hondert mensch verlost uyt s'hongers noot
[fol. Bijv]
Want als men gansch gheen spijs nu meer en wist te halen,   Soo liet hy Manna soet van boven neder dalen.   Als elck een om den dranck seer dorstich luyde riep,   Het water uit de Rotzs seer overvloedich liep.   Daerom gebreect u yet verwacht Gods milde gaven   In dierte can hy u noch evenwel oock laven   Ghelijck tot Zarpath hy Heliam heeft ghedaen   Die hy aldaer beval by een Weeuw' in te gaen   Die niet veel Meels en had en weynich Olijs mede   D'welck Gods almoghentheyt also vermeeren dede,   Dat al hoe wel sy staech om eten daer van nam,   Ten wert niet minder, want daer weer so veel toe quam.   Dees selue Weeuw' bedruckt om haren soon gestorven   Heeft 'tkindt door Gods ghenaed' het leven weer verworven.   Daerom so staet het al in Gods almachtich handt:   By hem soeckt troost alleen, neycht t'hemwaerts u verstandt.   En oft hy u noch meer wil straffen oft castyden   Verdraeght geduldichlijck wilt ghy de ziel bevryden:   Gy waert wel een arm mensch, waer u niet toegeseyt   Een ander wooningh' schoon, den goeden toebereydt   Als dees leenhuysen slecht int drucklick d'al der tranen:   Want vol onrusten doch een mensch na Jobs vermanen   Leeft eenen corten tijt, alst bloemken van ghestalt   d'welc haestichlijcken groeyt en stracx ooc weder valt   En oft de mensche schoon en werd' in zijn ghewesten   Gansch niet besocht met Krijgh, met Dieren tijdt, of Pesten,   Altijt so varen wy noch derwaerts als een storm,   Wy zijn als eenen slaep, en als een gras van form:   Jae als een schaduw' med': en 'tcost'lijckst' van ons leven
[fol. Biijr]
En can ons niet als moeyt' en grooten arbeyt geven.   Dies wel den genen die zijn wooningh onder't scherm   Des alderhoochsten heeft, wijt buyten al't ghekerm,   En sich alsoo by hem met een oprecht betrouwen   Vast onder 'tlommer van zijn schaduwe blijft houwen   Tot dat hy uyt dit dal int eeuwich word' gheset.   In sulcke wooningh' doch gheen teghenspoedt en let:   Maer daer is eenen troost en seghen die de herten   Verquickende bevrijdt voor tydelijcke smerten   Grijpt dan oock weder moet, bidt stadich ende waeckt   Op dat ghy med' dien troost en sulcken segen smaeckt   Daer comt u Maerte weer, met haer stelt u te beden.   Goed aert.   Ick danck u van't vermaen, ick ben nu bet te vreden.