|
| |
| |
| |
Reviereyn.
VErganckelijcke mensch, wat is u yd'le leven?
Het welcke haest vergaet, als lichten rooc en wint
Hoe lange wilt ghy noch de werelt boos aencleven
Den Satan volgen na, van herten heel verblint,
Een quaden Heer ghy dient, den Mammon gy bemint
Des levens claer fonteyn, u ziele heeft verlaten
Het alderbeste goedt, werdt alderminst versint
T'gemoet is veer van daer, al gaetmen hier af praten
Ter werelt sietmen meest, beminnen groote staten:
Maer wie heeft lief de Heer, en dient hem na zijn woort?
Wie God wil dienen recht, die moet den Mammon haten
Twee Heeren niemandt can, hier dienen naer behoort
Dus wilt u wachten wel, als Satan u becoort
Op dat ghy niet en valt, in zyne loose laghen,
Wie s'werelts rijckdom dient, diens ziele is vermoort.
Hieromme wilt doch niet, den Mammon dus najagen
Om vele sonden groot, sendt God ons sware plagen.
Pest Oorloch, dieren tijdt, die worden nu gesonden
Als plaghen van den Heer, daer mede hy castijdt
Die Eng'len des verderfs, gheheelick zijn ontbonden,
Om dat wy leven meest, in boosheyt haet en nijt
D'een d'ander seer veracht, en vyandtlick bestrijdt.
Elck meest hemselven soeckt, door satans loose cueren,
Seer weynich soecken nu, het alghemeen profijt
Veel coopent alles op, en snacken naer't verdueren,
Den ronden God die wert, geeert tot allen uren,
Den Mammon elc een dient, de winning schijnt seer soet
Maer luttel denct de mensch, om't eeuwighe besueren
Sijn herte weynich lust, t'onsterffelicke goet,
Onachtsaem hy verdrenckt, in zijnder sonden vloet
Des werelts Rijckdom staet, alleen in zijn behaghen,
| |
| |
O arme mensche dom, denckt dat ghy sterven moet:
Wat rijckdom sult ghy dan, in't eynde met u dragen?
Om vele sonden groot, sendt God ons sware plagen.
Veel met den Rijcken man, om't rijcke Gods niet dencken
Haer schueren die zijn vol, zy leven in wellust
Door gulsicheyt te groot, zy d'eel natuere crencken:
Begeerens heete brandt, wort nimmermeer gheblust,
Het onverdaed'lijck goedt, des werelts rijckdom lust:
In alle dertelheydt, soo werdt den tijt versleten
Hovaerdich, gierich leeft, de mensche ongherust
Te comen soeckt men heel, tot eyghen hooch vermeten
Wanneer de mensche dan, int hooghste is gheseten,
Sent God de snelle doodt, die niemants niet en spaert
Hier door de mensche stout, ter neder is ghesmeten
Wat mach hem baten dan, den Mammon veel vergaert
De ziele schade lijdt, en meerder wort beswaert,
De Conscienci sal hem eeuwichlijcken knaghen,
Des silvers roest en gout, des werelts schat vermaert
Sal tot ghetuyghe staen: O wee hem in dien dagen,
Om vele sonden groot, sendt God ons sware plagen.
| |
Prince.
Ghy rijcke Princen weent, bedenckt eens u ellende
Gods dach u comen sal, als eenen valstrick snel
Een yeg'lijck mensche ooc, tot God den Heer hem wende
Hy late af van't quaedt, en make goedt opstel
Voor alle dingen doet, den vromen gheen ghequel,
En wacht u om't geloof, hier yemants om te bringen:
Dees sond' te boven gaet, al d'ander sonden fel
Wanneermen yemants wil, in zijn consenci dwingen.
Men siet dat God de Heer, met plagen gaet omringen,
De Landen die met bloedt, haer hebben oyt besmet,
Den droeven dooden sang, zy treurich moeten singhen
| |
| |
Die onbarmhertich hier, den vromen doen belet,
So datmen door Gods straf, swaer Oorloch siet te met
En Diere tyden oock, de welcke veel beclaghen:
Ja God de Heer heeft noch, zijn scherpe sweert gewet
Dan 'tschijnt wy na geen Pest, noch na geen straffen vraghen,
Om vele sonden groot, sendt God ons sware plagen.
'tGae soo God wil.
| |
| |
| |
| |
|
|