De hane va Job. Euëver deere en luuj oet 't land va Mergraote

[p. 105]

De Haentsjes

gein twieje hane op eine mistum
eine gooje haan maog neet vet zieë

De haentsjes weeëre op d'r kamp al roeëd.
Ze broeze achter de hoonder aan*,
Mit twieje, driej, 'n ganse karavaan
Tegeliek valle ze d'rop wiej op e sjtök broeëd.

Verduuzeld sjriewt de hoon in häöre noeëd,
Van wied oet g'n weij dao kömp d'n owen haan
Gebieze* op dae willen toemel* aan,
En huijt ze oetereen, gieftig en koeëd.

‘Winandus, mit die jong sjnake geet 't te wied.
Ze rammele de ow hoonder gans van de zökke.
Zet de prieje vas, 't wurt d'r hooëgste tied.
Doe mos d'r väör e zoondig e sjtök of innig plökke’.

‘Sjuus Halfindersje*, dat vaerevieje* dat is zooë,
En die zooë zun die zun allemaol zooë.’