Gedichten 1861-62

[p. 128]

VII.

't Is kalverliefde, zegt men, ons steeds van haar te zingen
en niet het gansche leven der menschheid in te dringen;
't is kalverliefde, zegt ze, mij steeds alleen te prijzen
en niet door mijne kussen zoo krachtig op te rijzen,
dat gij durft zangen stemmen voor 't brave volk dat lijdt,
wijl 't zijnen plunderaren nog eer en vriendschap wijdt.

[p. 129]

 

O, zoete heil'ge liefde, gij, zielensmeltend licht!

 

waarom moet ik den zaal'gen, den zuivren lust begeven,

 

dien 't wonderfrissche meisjen, met vonklend aangezicht,

 

heeft gloeijend in mijn herte gelijk een vuur gedreven?

 

waarom? de vrienden willen 't, ze kunnen niet verdragen,

 

dat ik in guldne droomen nog vinde mijn behagen.

 

Waarom? het liefken wil het, ze wordt nu koen en wijs,

 

mild als de geur des ambers, maar koud en glad als ijs.

 

 

 

Bespotte men mijn pogen, wat kan mij dit verschillen?

 

'k zal wagen wat het liefken en wat de vrienden willen;

 

niet ingetogen schijnen, maar stout den sluijer rukken

 

van 't booze, dat de menschheid blijft drukken en verdrukken;

 

ik zal de weelde toonen, geperst uit zweet en bloed,

 

de schraapzucht, die gedood heeft het balzemend erbarmen;

 

ik zal de geilheid doemen, waarin de wulpschaard wroet,

 

terwijl zijne arme broeders van ziekte en honger kermen.

 

 

[p. 130]

 

O, dat de ruige distel steeds zal vermetel groeijen,

 

en 't spijzend kruid verhindren in volle kracht te bloeijen,

 

dat zwarte lasteraren steeds zullen 't kwaad getuigen,

 

als slangen uit den honig vergift en galle zuigen;

 

dat hertelooze kwezels, verstokt door blind gelooven,

 

steeds zullen middels vinden om lichten uit te dooven,

 

dat weet ik, maar dat zal mij niet stillen, niet beletten,

 

de waarheid in heur' klaarheid met moed voor uit te zetten

 

 

 

Want 'k voel mij aangemoedigd door mijne zielsvriendinne,

 

die mij steeds heeft begeesterd door reine menschenminne,

 

en in wier schoonheidsstralen ik immer heb gelezen:

 

dat waarheid, recht en liefde, het kwaad niet moeten vreezen