Liederen voor groote en kleine kinderen

LXX. - Het Huis.

Ziet, kindren, ziet dit somber huis,
Met groenend mos op 't dak,
De muren brokklen stil in gruis
Ze zijn gescheurd en wak.
Wanneer de lieve zonne schijnt,
De storm niet huilend woedt,
De regen 't huis niet ondermijnt.
Dan blijkt het nogal goed.

[p. 65]

 

Doch grolt de donder, loeit de wind,

 

Dan blijft het niet verschoond;

 

Hoe kreunt de muur, hoe kraakt 't gebind,

 

Wee hem! die 't huis bewoont.

 

Dan vlucht het al, wat vluchten kan,

 

Het wankelt heen en weer;

 

En zelf de stoutste kloekste man

 

Roept: wee! het kantelt neer.

 

 

 

Dat huis, het was eens sterk en schoon,

 

Zeer kloek en flink gebouwd,

 

Der gulste menschen gulle woon

 

Door zorg en onderhoud.

 

De zorg verviel, het huis verviel;

 

Verlaten staat het daar....

 

Een lichaam zonder kracht en ziel

 

Dat beeft bij 't minst gevaar.