In obitum Samuëlis Hoeufft

[fol. A2r]

In obitum patrui carissimi Samuëlis Hoeufft, s.s. th. Doctoris,
Ipso, quo rude donaretur, tempore defuncti.

Qualis ubi exhaustae post longa pericula pugnae

Dux debellato saucius ense jacens,

Contentus patriae leto peperisse triumphos,

Nil queritur vitae fila resecta suae;

Talis et emensi metas ad pulveris ipsas

Deficiens, cedri vinctus honore caput.

Hoeufftius ora pater lotus Jordanide lympha,

Ora, Hermoniaci rore rigata jugi,

Ora, favis semper numquamque fluentia felle,

Tunc, quoque, in injustos quum jaculata minas,

Sensit ut emeritam frustrari vota senectam,

Robore non operi sufficiente gravi,

[fol. A3r]

 

Corpus et exelsae succumbere pondere mentis,

 

Carcere conantis se reserare suo;

 

Nescius ignavae torporem ferre quietis,

 

Et non divinae consuluisse rei,

 

Vixi, ait, et partes (fors non sine laude) peregi,

 

Jamque nihil tellus, quo remoretur, habet.

 

Nec mora; dedignans male firmae vincula carnis,

 

Purior in coeli spiritus alta volat.

 

Qua, licet ingrediens sublato fine theatrum,

 

Indiga nullius secla quietis agit.

 

 

 

J.H. Hoeufft.