Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Horae Belgicae (1968)

Informatie terzijde

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

XML (3.80 MB)

tekstbestand






Genre

poëzie

Subgenre

bloemlezing


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Horae Belgicae

(1968)–A.H. Hoffmann von Fallersleben–rechtenstatus Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende
[pagina 125]
[p. 125]

VIII. Winter ende Somer.
Een abel spel van den winter ende van den somer, ende ene sotternie na volghende.

 
Ghi heren, vrouwen, wijs ende man,
 
ic bidde gode diet wel doen can
 
dat hi ons wil sijn gracie gheven
 
ende hier na dat eweghe leven:
5[regelnummer]
dies biddic hem door ootmoet.
 
nu seldi merken ende werden vroet,
 
heren ende vrouwen in allen siden,
 
hoe winter ende somer selen striden
 
ende van elken sijn virtuut.
10[regelnummer]
nu swijcht ende maect gheen gheluut,
 
ende merct ende hoort hoet beghint.
 
ic bidde u dat ghijt wel versint,
 
want hets proper ende nojael
 
ane die woorde ende wedertael
15[regelnummer]
van somer ende van winter beide.
 
die somer hi es int ghereide
 
ende weet dat hi comen sal.
 
nu swijcht ende maect gheen ghescal:
 
dies biddic u vriendelike alle gader.
20[regelnummer]
ic bevele u gode den hemelschen vader.
[pagina 126]
[p. 126]
 
Die somer.
 
Ic ben die somer ende doe singhen
 
die voghelkine in de locht, die bloemen springhen
 
ende die loveren in den woude,
 
ende beneme des winters coude.
25[regelnummer]
ic bringhe ons den soeten tijt
 
ende doe den meneghen met jolijt
 
met sinen liefken spelen gaen,
 
als men die bloemken scone siet staen
 
die te winter sijn verborghen.
30[regelnummer]
ic bringhe so meneghen soeten morghen
 
metten dauwe in der dagheraet.
 
die dan met sinen liefken gaet
 
spelen in der minnen dal:
 
ach! dats vroude boven al,
35[regelnummer]
metten dauwe die bloemken lesen.
 
Die winter.
 
Swijcht, sot, al stille van desen!
 
ic ben die winter diet al can dwinghen.
 
die voghelen die te somer singhen,
 
can ic wel doen swighen stille.
40[regelnummer]
ic hebt al te minen wille:
 
als ic werke na minen aert
 
ende tfellijc uten oosten haert,
 
dan doe ic den meneghen cliptanden
 
ende ooc slaen met sinen handen
45[regelnummer]
dat hem die vingheren moghen spliten.
 
ooc doe ic die verken criten
 
van groter couden achter straten.
 
ghi moghet wel uw beroemen laten,
 
want ic hebt al in mijn bedwanc.
50[regelnummer]
ic beneme den voghelkine haren sanc
 
ende ooc so dwinghic alle diere
[pagina 127]
[p. 127]
 
ende die vische in die riviere
 
doe ic wonen onder tijs.
 
Die somer.
 
Her winter, dies ben ic wel wijs
55[regelnummer]
dat ghi hebt ene felle nature
 
ende sijt van aerde also sture
 
dat den meneghen sijn herte beeft
 
die te somer in vrouden leeft.
 
als ic werke na minen visouwe,
60[regelnummer]
dan vergheten si allen rouwe
 
die si te winter hebben ghedreven.
 
ic doe den meneghen in vrouden leven
 
die ghi hout ligghene in die muut.
 
als die bloemken springhen uut,
65[regelnummer]
daer ane dat men die somer kint.
 
van den meneghen ben ic ghemint
 
die u haet, want ghi sijt so fel.
 
Die winter.
 
Her somer, dat weet ic harde wel
 
dat mi die selke niet sere en gheert:
70[regelnummer]
dat sijn die ghene die hebben verteert
 
haer gheldekijn in die taverne,
 
ende drinken ende dobbelen also gherne
 
dat si hem niet ghecleden en connen
 
ende te somer ligghen ter sonnen,
75[regelnummer]
ende wenen dat si ewelijc sal duren.
 
als ic dan come met minen scuren
 
ende bringhe haghel ende couden sne,
 
dan doe ic desen also we
 
dat hem die daerme van couden beven.
80[regelnummer]
dit sijn die ghene die lodderlijc leven
 
ende hem te sere op u verlaten:
 
dese doe ic gaen beven achter straten.
[pagina 128]
[p. 128]
 
al warent jonghe edelinghen.
 
aldus can ic den selken dwinghen
85[regelnummer]
die sijn gheldedijn niet en spaert.
 
Die somer.
 
Her winter, ghi hebt enen fellen aert:
 
dats dicwile wel an u te sien.
 
maer mi wondert sere van dien
 
dat ghi u wilt setten jeghen mi,
90[regelnummer]
want al die werelt blives mi bi.
 
ic ben so edel van naturen:
 
ic ben die ghene die vult die scuren
 
ende doe wassen alle vrucht;
 
ic bringhe ons die soete lucht,
95[regelnummer]
den lieven somer, hets mijn aert;
 
ic doe bloejen meneghen bogaert
 
die te winter staet al droghe.
 
Die winter.
 
Daer omme moet ic bliven in hoghe,
 
om dat ic alle dinc can dwinghen:
100[regelnummer]
ghine cont dat niet voor oghen bringhen.
 
ic ben here ende ghi sijt cnecht.
 
Lojaert.
 
Bi gode! her winter, dats goet recht,
 
want dat die somer can gheneren
 
dat condi harde wel verteren,
105[regelnummer]
als ghi sijt bi uwen viere,
 
eet ende drinct van den goeden biere
 
ende hebt broot, wijn, vleesc ende visc
 
ende doet dat bringhen op uwen disc
 
ende sit bi den viere al coesat,
110[regelnummer]
alst so cout es op die straet
 
dat niemen van couden en can gheduren.
[pagina 129]
[p. 129]
 
al dat die somer can besuren
 
dat verteert die winter al.
 
als men die waerheit segghen sal,
115[regelnummer]
sone es die somer maer een slave.
 
si sijn so lanc die hete daghe
 
dat ic worde van werken mat.
 
ic ben die langhe daghe so sat:
 
ic prise den winter minen here.
 
Mojaert.
120[regelnummer]
Her Lojaert, ghi sijt al buten kere
 
dat ghi den somer sijt so fel,
 
die jolijt, vroude ende spel
 
dic doet driven te menegher stont:
 
hi doet cussen meneghen mont
125[regelnummer]
die somer heimelijc int groen,
 
dat men te winter niet en can ghedoen.
 
als die bloemken staen int dal
 
ende die voghelen maken ghescal
 
elkerlijc na sijn nature,
130[regelnummer]
dan en es op eerde ghene creature,
 
sijn herte en verblijt hem daer van,
 
heren ende vrouwen, wijf ende man,
 
elc wort sijn herte van vrouden wijt.
 
als comt die soete somertijt
135[regelnummer]
met sconen bloemen, met soeten crude
 
ende die voghelen beghinnen te luden.
 
dan doet hi spelen der minnen spel
 
in heimelike steden, dat weet ic wel,
 
daer die bloemken rieken soet:
140[regelnummer]
dies men ter winter derven moet,
 
want hi heest so sellen aert.
 
Clappaert.
 
Nu ben ic hier ende hete Clappaert
[pagina 130]
[p. 130]
 
ende sal segghen die waerheit al gader.
 
ic swere bi gode den hemelschen vader
145[regelnummer]
dat mijn here die winter also wel doet
 
spelen, dies ben ic vroet,
 
der minnen spel, daer ghi af secht:
 
daer twe ghelieve ligghen ghedect
 
op een bedde al moedernaect,
150[regelnummer]
daer wort wel grote vroude ghemaect,
 
al en es daer ghenen voghelensanc;
 
die nachte sijn cout ende daer toe lanc,
 
die coude doetse crupen bi een
 
elc tuschen anders been,
155[regelnummer]
daerse mijn here die winter toe dwinct
 
ende al selc vroude te gader brinct
 
dat si der minnen spel gaen spelen:
 
ic secht al sonder helen,
 
want ic die waerheit daer af wel weet.
160[regelnummer]
maer te somer sijn die nachte so heet
 
dat deen leghet hier dander daer,
 
si en derren mallic anderen niet comen naer:
 
dat doet die hitte van den tide.
 
maer te winter dringhen si side ane side
165[regelnummer]
ende cleven mallic anderen dicwile an thaer.
 
Die winter.
 
Bi gode! Clappaert, ghi hebt waer
 
ghesproken ende daer toe wel.
 
ic soude node der minnen spel
 
distruweren in enegher stont.
170[regelnummer]
ic doe so meneghen roden mont
 
cussen dese langhe nachte.
 
al daer op een beddeken soete ende sachte
 
ligghen ende slapen twe ghelieven
 
ende si daer mallic anderen gherieven,
175[regelnummer]
daer wort ooc ghespeelt der minnen aert,
[pagina 131]
[p. 131]
 
al en eest in ghenen bogaert,
 
daer die voghelen lude singhen.
 
Bollaert.
 
Her winter, ghi sout gherne tonder bringhen
 
den somer, maer dat en sal niet sijn
180[regelnummer]
het soude mi eer costen tleven mijn,
 
eer ic dat ghedoghen soude,
 
want ghi en brinct el niet dan coude.
 
reghen, haghel ende couden sne;
 
ghi doet den meneghen also we
185[regelnummer]
dat hi alle vroude verghet.
 
maer mijn here den somer hi met
 
elc sijn herte in vrouden vol,
 
die te winter als een pol
 
leghet in die aschen bi den viere.
190[regelnummer]
ic en can aen u gheen maniere
 
ghemerken, ghine moet bliven tonder.
 
Die winter.
 
Her Bollaert, dat heeft mi wonder
 
dat ghi sprect dese hoghe woort:
 
ghine cont dat niet ghebringhen voort.
195[regelnummer]
ic en moet die overste sijn.
 
ic neme den somer sinen heten schijn
 
ende ic verdrucke die clare lucht
 
ende ooc verteric alle vrucht
 
die de somer ghewinnen can.
200[regelnummer]
op eerde en es wijs noch man,
 
sine moeten te minen dienste staen.
 
ic willer in een crijt voor gaen,
 
of ic sal te boven bliven.
 
Mojaert.
 
Nu en can ic langher niet gheswighen
[pagina 132]
[p. 132]
205[regelnummer]
noch der waerheit ooc ghederven.
 
her winter, ghi sout van hongher sterven,
 
en daet die somer die hoghe baroen;
 
salich winter! wat soudi doen?
 
en dade die somer niet met siere ghenaden,
210[regelnummer]
die wassen doet vroech ende spade
 
broot ende wijn daer ghi bi leeft
 
ende al dies men ter werelt heeft
 
doet die somer comen uut:
 
appelen, peren ende ander fruut
215[regelnummer]
daer al die werelt bi leven moet.
 
waerdi ghesinnich ende vroet,
 
ghi sout hem toter eerden nighen.
 
Die winter.
 
Her Mojaert, ghi moet noch swighen,
 
want die winter es u te sterc.
220[regelnummer]
als ic aen u legghe minen merc,
 
so sijn uw lippen van couden blau,
 
bi gode! ghine hebbet niet te lau;
 
grote hitte es u onghereet;
 
ic siet wel, ghine hebbet niet te heet,
225[regelnummer]
al hebdi aldus hoghe ghesproken.
 
Die somer.
 
Bi gode! her winter, dit wort ghewroken
 
dat ghi laet spreken dese hoghe tale.
 
als die bloemen in ghenen dale
 
staen ende rieken ende bloejen scone,
230[regelnummer]
ende die sonne aen ghenen trone
 
so vriendelijc in vrouden schijnt,
 
ende men gheen dinc op eerde en vint
 
en sal bloejen of draghen vrucht:
 
her winter, dan es uws levens ducht
235[regelnummer]
ende ghi selt verliesen uwe cracht.
[pagina 133]
[p. 133]
 
Bollaert.
 
Ende si dan comen die soete nacht
 
metten edelen dauwe in ghenen dale
 
ende si dan sinct die nachtegale
 
ende die bloemen staen int groen,
240[regelnummer]
wit ende root ende elc na sijn doen,
 
ende die bomen staen ghebloeit,
 
elc sijn herte in vrouden groeit:
 
dan dobbeleert die minne in vrouden rijc.
 
Die winter.
 
Nu en hoordic nie des wonders ghelijc.
245[regelnummer]
ghi sprect recht, dat heest mi wonder,
 
of ic die minne woude houden tonder
 
ende si te winter niet en ware:
 
daer af so willic comen int clare,
 
dat men te winter also wel mint
250[regelnummer]
ende meer nojaler minne vint
 
dan te somer, dies sijt vroet
 
al en es die dau niet soet,
 
die nachte sijn lanc, verstaet dit wale.
 
elkerlijc te hebben tale,
255[regelnummer]
twe ghelieve daer si sijn
 
elc met sinen minnekijn
 
vriendelijc omvaen metten armen
 
ende si dan mallic anderen verwarmen
 
daerse van recht die coude toe dwinct,
260[regelnummer]
al eest dat die nachtegael niet en sinct:
 
daer wort ghespelt der minnen spel
 
meer dan te somer, dat weet ic wel,
 
daer willic onder setten mijn lijf.
 
Die somer.
 
Dies willic vallen in een crijt,
265[regelnummer]
al soudic daer omme liden smerte.
[pagina 134]
[p. 134]
 
so blider tijt so blider herte,
 
so blider herte so meer minnen.
 
als men den somer can ghewinnen,
 
ende die bloemken staen ende springhen
270[regelnummer]
ende die voghelkine lude singhen,
 
so worden alle herten preus,
 
want die somer es so gracieus
 
ende also edel na sine nature,
 
al ware een herte verbolghen ende sure,
275[regelnummer]
als die somer comt int lant,
 
hem wort alle vroude becant.
 
die te winter sijn bedwonghen,
 
beide menschen ende vogheltonghen,
 
en maken te winter gheen gheluut.
280[regelnummer]
het moet al ligghen in die muut,
 
alst vriest ende es ghesnout.
 
den selken hem sijn leven rout
 
van groten aermoede die hi lijt,
 
die hem te somer sere verblijt,
285[regelnummer]
als hi vernemt dat sonneschijn.
 
her winter, hier mede so moeti sijn
 
verwonnen, wildi die waerheit kinnen.
 
Die winter.
 
So moeti anders sins beghinnen,
 
soudic mi noch verwonnen lien.
290[regelnummer]
ic ben so sterc met miere paertien
 
dat ic den selken noch sal doen beven.
 
soude ic mi dan verwonnen gheven?
 
dies moestic hebben van gode ondanc:
 
ic hebt al in mijn bedwanc
295[regelnummer]
dat leest onder des hemels trone:
 
maer in die ere van Venus die ene crone
 
draghet ende es vrouwe van der minnen,
 
daer mede dat ghi mi wilt verwinnen
[pagina 135]
[p. 135]
 
dat mense te somer meest hantiert
300[regelnummer]
ende dat si te winter faelliert:
 
dies willic comen in een crijt,
 
dat ghi daer af loghenere sijt,
 
uw lijf te setten jeghen mijn,
 
te becortene tuschen twe sonneschijn,
305[regelnummer]
dat die minne nojaler es
 
te winter, sijt seker des,
 
dan te somere, des sijt wijs:
 
dies willic voor hare draghen prijs,
 
Venus die vrouwe es van der minnen,
310[regelnummer]
ende door hare den camp beghinnen.
 
ontfaet den hantscoe, of ghi sijt goet.
 
Die somer.
 
Nu en wannic nie so bliden moet,
 
als ic doe te deser uren,
 
dat ic so meneghe creaturen
315[regelnummer]
verbliden sal ende maken vro,
 
dat mi comen es also
 
dat ic u hebben sal ten campe.
 
ic sal u doen al selken scampe
 
dat ic u daer in sal ontliven.
320[regelnummer]
aldus sal ic u verdriven
 
ende ewelijc saelt somer sijn.
 
Die cockijn.
 
Dies ben ic blide int herte mijn.
 
her somer, ghi selt hem spelen sijn spel.
 
her winter, ghi hebt mi gheweest so fel
325[regelnummer]
dat ic niet en hebbe dorren spreken.
 
ic weet wel van uwen treken:
 
ghi hebt mi ghedaen so groten aermoede.
 
nu prisic den somer met sinen hoede,
 
want hi verblijt die herte mine
[pagina 136]
[p. 136]
330[regelnummer]
ende daer toe ander cockine
 
die in die aschen ligghen ende braden.
 
nu comt die somer met siere ghenaden
 
die u verdriven sal van hier.
 
ghi hebt mi doen sitten bi tfier
335[regelnummer]
in die aschen ghelijc der hinnen:
 
daer omme moet ic den somer minnen
 
die u nu verdriven sal.
 
ghi hebt mi ghedaen groot ongheval,
 
in die aschen doen sitten bi den vier:
340[regelnummer]
her winter, nu moeti van hier.
 
ghi sijt mi hier al te lanc,
 
ghi hebt mi doen sitten in den stanc
 
ende in den rooc, alst mi wel schijnt:
 
daer omme es hi van mi ghemijnt
345[regelnummer]
die somer die u sal nemen tlijf.
 
Die winter.
 
Maect u henen, wel vul keitijf!
 
niet uwer overmoedegher spraken.
 
ic sal u noch so confuus maken
 
dat u rouwen sal uw leven.
350[regelnummer]
ic sal u noch van couden doen beven
 
ende tmeerch doen bernen uten schenen.
 
vul keitijf, nu maect u henen!
 
ghi moet gaen ligghen in die muut.
 
her somer, ic segghe u overluut
355[regelnummer]
dat ghi moet setten enen borghe
 
dat ics mach bliven sonder sorghe,
 
her somer, tuwen camp te comen.
 
Die cockijn.
 
Also moet mi god verdoemen!
 
ic wil een van den borghen sijn:
360[regelnummer]
ic minne met aller herten mijn
[pagina 137]
[p. 137]
 
den edelen somer, die coene wigant.
 
ic sette te borghe al mijn lant
 
ende mijn lijf ende al mijn goet
 
dat hi sal comen met hoghen moet,
365[regelnummer]
her winter, jeghen u int crijt.
 
Clappaert.
 
Swijch al stille! ter quader tijt
 
ins duvels name maect u van hier,
 
ende gaet sitten bi den vier,
 
want ghi hebt die coude so groot,
370[regelnummer]
mi dunct ghi sijt van clederen bloot,
 
ghi staet recht als een cockijn.
 
ghi hebt emmer ter goeder merct ghesijn,
 
want ghi hebt harde wel vercocht.
 
welken duvel heeft u hier brocht?
375[regelnummer]
ghi dunct mi een recht lodder wesen.
 
haddi den somer, ghi waert ghenesen:
 
dat sie ic wel aen uwen schilt,
 
ende ooc so dunct mi, haddi ghelt,
 
ghi soudet verdobbelen al uw macht.
380[regelnummer]
vrient, ghi en sijt hier niet gheacht,
 
ghi moet hier besiden staen.
 
Die cockijn.
 
Avoy! haddic goede cleder aen,
 
so soudic voort ghetrocken sijn.
 
maer nu ben ic ghescouden cockijn
385[regelnummer]
om dat ic niet wel en ben ghecleet.
 
aldus hebbic mi beleet
 
metten boeven onder die cockine.
 
mi waer ghereder ene gardine
 
dan enen mantel van scaerlaken root.
390[regelnummer]
maer ware die felle winter doot,
 
so soude mijn herte in vrouden leven.
[pagina 138]
[p. 138]
 
god moet den somer victorie gheven
 
dat hi verwinnen moet tghevecht.
 
Mojaert.
 
Her winter, na der campen recht
395[regelnummer]
so wordic borghe den hoghen baroen
 
dat hi sal comen als een lioen,
 
sijn ere verwaren int crijt.
 
her winter, om dat ghi aenleggher sijt,
 
so doet ooc na der campen gise.
 
Clappaert.
400[regelnummer]
Nu willic dat men den winter prile.
 
ic worde sijn borghe nu al te hant
 
dat hi sal comen als een coen wigant
 
voldoen dat hi heeft begonnen.
 
god moet hem der doochden onnen
405[regelnummer]
dat hi moet bliven in sijn ere.
 
nu gaet henen ende haest u sere:
 
die winter sal hem ghereiden.
 
Mojaert.
 
Ay god! wie sal dit moghen scheiden
 
tuschen dese twe heren dit paerlement?
410[regelnummer]
al die werelt die blijft gheschent,
 
eest dat die somer tonder blijft,
 
ende wort ooc die winter ontlijft,
 
so eest tfierendeel van den jare verloren.
 
daer sal af comen groten toren,
415[regelnummer]
welc van beiden tonder gaet.
 
ay! nu en weet ic ghenen raet,
 
hoe men dit ghebreken mocht,
 
want si sijn beide also bedocht
 
ende hebbent bi dieren ede ghesworen,
420[regelnummer]
hi ne es op eerde niet gheboren
[pagina 139]
[p. 139]
 
diet soude beletten met siere macht.
 
maer mi es comen in mijn ghedacht
 
dat ic wil gaen met bliden sinne
 
tot Venus der godinne,
425[regelnummer]
die een vrouwe es boven al.
 
ic hope dat sijt wel breken sal,
 
als ict haer segghe ende make vroet
 
Venus der edelen vrouwe goet,
 
hoe die saken sijn gheschiet.
430[regelnummer]
ic weet wel si en saels laten niet,
 
sine saelt opnemen dit ghevecht.
 
nu willic gaen lopen als een cnecht
 
tot Venus der vrouwen mijn.
 
verloren wi den somer metten sonneschijn,
435[regelnummer]
so waer die vrucht al meest verloren.
 
Waer sidi, vrouwe hoghe gheboren,
 
Venus edel coninghinne?
 
Venus.
 
Secht mi vrient met soeten sinne
 
om wat saken sidi uut?
 
Mojaert.
440[regelnummer]
Vrouwe, ic secht u overluut:
 
hets van tween heren hoghe gheboren,
 
die hebben mallic anderen doot ghesworen
 
ende ghedaecht al in een crijt,
 
eer morghen te vespertijt
445[regelnummer]
hebben si ghesworen mallic anders doot.
 
hine es op der eerden niet so groot
 
die dit op ghenemen can,
 
here noch vrouwe, wijs noch man,
 
meer dan ghi vrouwe allene.
450[regelnummer]
dese twe heren en sijn niet Helene:
 
die een es die somer van haven rijc,
[pagina 140]
[p. 140]
 
die ander es die winter al ghelijc,
 
ende sijn ghevallen in een kijf
 
om uwen wille, vri edel wijf,
455[regelnummer]
sijn dese saken al toecomen.
 
nemmermeer en wordet op ghenomen,
 
en si dat ghijt selve doet.
 
Venus.
 
Lieve vrient, nu maect mi vroet,
 
hoe sijn die saken comen bi?
460[regelnummer]
ghi secht, dit es gheschiet bi mi,
 
ende ic ben onsculdich aller daet.
 
Mojaert.
 
Vrouwe, ic wille dat ghijt verstaet:
 
si hebben ghestreden met fellen woorden;
 
daer stonter vele omtrent diet hoorden,
465[regelnummer]
hoe si mallic anderen verspreken ghinghen
 
ende elc bracht voort van sinen dinghen,
 
van sinen doen, van sinen virtuut.
 
doen sprac die somer overluut
 
dat hi ware scone ende gracieus
470[regelnummer]
ende dat hi alle herten preus
 
maecte ende van vrouden wijt,
 
ende dat men in den somertijt
 
meer nojaler minne vint
 
dan te winter, si u bekint:
475[regelnummer]
edel vrouwe, dat was sijn woort.
 
doen tart die felle winter voort
 
ende wert verbolghen ende gram;
 
enen hantscoe dat hi nam
 
ende hiese den somer in een crijt,
480[regelnummer]
ende die somer scoot met vlijt
 
ten hantscoe ende heeften op ghenomen
 
ende meint hem te camp te comen,
[pagina 141]
[p. 141]
 
ende hebben ghesekert in beiden siden.
 
edel vrouwe, benemt dat striden,
485[regelnummer]
want ghi hebbes wel die macht.
 
die winter es van feller cracht,
 
ic duchte den somer minen here.
 
Venus.
 
Vrient, ic sal mi haesten sere,
 
ic sal daer morghen tilijc wesen,
490[regelnummer]
eer die sonne es op gheresen
 
sal ic daer wesen wel in tijt,
 
eer die heren gaen int crijt
 
sal ict opnemen in beiden siden;
 
want liet men die heren striden,
495[regelnummer]
daer soude af comen menich wonder;
 
welc van beiden dat ghinghe tonder,
 
die werelt blever bi gheschent.
 
ic sal opnemen dit paerlement,
 
op dat ics macht hebbe ende ic can.
 
Mojaert.
500[regelnummer]
Och edel vrouwe, so willic dan
 
keren met enen bliden moede:
 
ghi selet bringhen wel te goede,
 
dat weet ic wel ghewaerlike.
 
hine leeft niet op eertrike,
505[regelnummer]
diet bevellen mach dan gbi.
 
Venus.
 
Vrient, ic sal daer wesen bi
 
eer dat morghen die sonne opgaet.
 
Mojaert.
 
Dit dochte mi die beste raet.
 
hets beter dat ghescheiden blijft,
[pagina 142]
[p. 142]
510[regelnummer]
want werde enich van tween ontlijft,
 
daer soude af comen jammer groot.
 
maer bleve mijn here die somer doot
 
so hadden wi alle qualijc ghevaren,
 
want die winter en souts niet sparen,
515[regelnummer]
hi heeft te male enen fellen aert.
 
Die winter.
 
Nu so ben ic op die vaert
 
in den camp als mi toe behoort.
 
hier roepic den somer voort
 
dat hi come ende beware sijn ere.
 
Die somer.
520[regelnummer]
Her winter, ghine durft nemmermere
 
peinsen, ic en sal u comen.
 
daer omme hebbic den camp ghenomen
 
dat ic u tleven nemen sal.
 
Die cockijn.
 
God die here es boven al,
525[regelnummer]
her somer, die moet u victorie gheven
 
dat ghi den winter moet nemen tleven!
 
so soude verbliden al mijn herte.
 
hi doet mi dicke so groten smerte
 
dat mi de lever van couden beeft.
 
Venus.
530[regelnummer]
Ghi heren, ic bidde u dat ghi mi gheeft
 
dit paerlement ende desen strijt;
 
want ghi beide ghebroeders sijt,
 
so dunket mi harde qualijc staen
 
jeghen een in een crijt ghegaen,
[pagina 143]
[p. 143]
535[regelnummer]
ende sout mallic anderen willen ontliven.
 
her somer, nu willes te miweert bliven,
 
dies biddic u op gherechte minne.
 
Die somer.
 
Vrouwe Venus, edel coninghinne,
 
dies en doe ic niet al te gheren.
540[regelnummer]
nochtan en willics u niet weren:
 
om dat ghi vrouwe van der minnen sijt,
 
so willic u gheven desen strijt,
 
doet daer mede dat ghi ghebiet.
 
hine leeft op der eerden niet
545[regelnummer]
diet mi verbidden soude dan ghi.
 
Venus.
 
Her somer here, dies moet ic mi
 
van u bedanken emmermere.
 
nu biddic u, her winter here,
 
dat ghi mi van den selven doet.
 
Die winter.
550[regelnummer]
Venus vrouwe, ghi draecht den hoet
 
ende sijt vrouwe van der minnen:
 
daer omme en wistic hoe beghinnen
 
u tontsegghene dat ghi begheert.
 
Venus vrouwe, ghi sijts mi wel weert,
555[regelnummer]
ic wils gherne tuweert bliven.
 
Venus.
 
Sone seldi voort ane nemmermeer kiven
 
ende ewelijc ghebroeders sijn.
 
god die ghemaect heeft water ende wijn
 
ende al dat men ter werelt vint,
[pagina 144]
[p. 144]
560[regelnummer]
hi heeft ghemaect dat firmament
 
ende seven planeten daer ane gheset
 
ende daertoe twaelf teken met:
 
dese hebbent al in haer behout,
 
si makent heet, si makent cout,
565[regelnummer]
dese doent winter ende somer wesen,
 
als ons die astrominen lesen,
 
deen es cout die ander heet,
 
nemmermeer dat stille en steet;
 
het moet winter of somer sijn,
570[regelnummer]
somtijt dat hete sonneschijn,
 
somtijt den haghel ende couden sne;
 
dit en sal vergaen nemmerme,
 
so langhe als die werelt sal duren
 
sal elc Werken na sijn nature:
575[regelnummer]
want god hevet also gheset,
 
werde enich van beiden belet,
 
somer of winter dier ghelijc,
 
al dat es op eertrijc
 
soude vervaren ende vergaen,
580[regelnummer]
bleve die tijt al stille staen,
 
deen en mach sonder dander niet wesen.
 
Die winter.
 
Venus vrouwe, ghi hebt mi ghenesen,
 
want uw woorde die sijn al waer.
 
ic moet den somer volghen naer
585[regelnummer]
ende die somer moet volghen mi.
 
Die somer.
 
Dat weet ic also wel als ghi
 
dat deen sonder dander niet sijn en mach.
 
maer mijn verdriet ende mijn beclach
 
dat es dat ghi mi wout verdriven,
[pagina 145]
[p. 145]
590[regelnummer]
doen ic sprac, ende hiet mi swighen
 
ende seit, ghi waert die dwinghelant.
 
her winter, dats mi wel becant
 
dat ghi der gheenre dwingher sijt
 
die ic doe leven met jolijt
595[regelnummer]
als ic come met minen bloemen.
 
Venus.
 
Ghi heren, dit hebbic op ghenomen
 
tuschen u beiden dit paerlement
 
bi uwen wille ende bi uw consent,
 
daer uut te segghene minen wille.
600[regelnummer]
nu swijcht van allen saken stille
 
ende ewelijc seldi ghebroeders sijn.
 
laet ons eten ende drinken wijn
 
ende met goeder vrouden leven.
 
Die cockijn.
 
Ay! nu moet ic al mijn leven
605[regelnummer]
sijn onder dies winters roede,
 
die mi doet so groten aermoede
 
dat ic en weet wies beghinnen.
 
dies weet ic Venus der coninghinnen
 
ondanc, dat si daer quam
610[regelnummer]
ende tuschen hen beiden den camp opnam.
 
die duvel brachtse daer in ontijt!
 
ic was int herte also verblijt
 
dat die winter soude sijn verdreven.
 
die somer hadde hem ghenomen tleven,
615[regelnummer]
want hi hadde so goeden moet
 
ende sine wapene was so goet
 
ende sijn sweert van goeder snede;
 
hi hadden seker versleghen daer mede,
 
hadden si ten camp ghecomen.
[pagina 146]
[p. 146]
620[regelnummer]
nu heeften vrouwe Venus op ghenomen:
 
dies es droeve die herte mijn.
 
nu willic gaen lopen als een swijn
 
te Maestricht bi den steencolen,
 
daer willic gaen ligghen ter scolen
625[regelnummer]
tot dat die somer comt int lant.


Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken

Over dit hoofdstuk/artikel

titels

  • Vanden winter ende vanden somer

  • Vanden winter ende vanden somer