8.
Ic wil mijn hertken breken af
mit hameren ende mit tanghen,
ende senden dat Jesu in sijn coninclike sael,
ic hope hi salt vriendelic ontfanghen.
9.
Ic meine mijn lief ghevonden haen
ende stede vrolic bliven.
nu moetic ellendich buten staen:
wes mach ic mi verbliden?
10.
Hier om en willic niet laten af
ende gheenre droefheit wiken.
mijn lief die is van aerde goet,
hi en sal mi niet beswiken.
11.
Ic sie mijn lief also ghedaen:
der werelt die moetic sterven,
ic moet mijns selves te mael uutgaen,
sal ic sijn hulde verwerven.
12.
Tribulacie is hier der minnen spel,
daer in wil ic mi verbliden.
door hem so wil ic draghen last
ende hem ghetrouwe bliven.
13.
Den wech den hevet hi voor ghegaen,
so wie mijn lief navolghen wil,
die moet volstandich bliven.
14.
Hi is een soete minnenbant,
mijns herten wenschelgaerde.
ic hebben ooc voor mijn hoochste lief
15.
Door hem so willic laten vaern
hi is ene rose die alleweghe bloeyt
des winters als in den meie.
B. 37. - Hs. 1, 1. groet (gront) - 1, 3. soon (lief) - 6, 1. spoelen - 7, 1. Addev.