Horae Belgicae

XXXVI.
¶ Een amoreus liedeken.

EEn Venus dierken heb ic wtuercoren
Gheen schoonder en weet ic nv terstont
Om haer so wil ic vruecht oorboren
Jnt aensien van haren lachende mont
Haer keelken wit haer borstkens ront.
Maken mi vrolijc van sinne
Schoonder en was noyt van moeder geboren
This recht dat icse beminne
Ghelijc gout is haer hayr van coluere
Twee oochskens ter amoreusheyt snel
Twee borstkens root, soet van natuere.
So is mijn lieueken dat weet ic wel
Sedich van gheest ende niet rebel
Si is mijnder herten keyserinne
Jc en weet ter werelt geen lieuer creatuere
This recht dat icse beminne
Noch heeft si een hoochmoedige coragie
ende daer toe eenen fieren ganc.
Jnt triumpheren bedrijft si ragie
Jc en hoorde mijn dage noeyt soeter sanc.

[p. 52]

 

Dan si bedrijft met haren voys gheclanc.

 

Het dunct mi puer een godinne

 

Ghefaetsoeneert is si als een ymagie.

 

This recht dat icse beminne.

4.

Jc en can vergeten mijns liefs manieren

 

Haer vriendelijc wesen, haer fier ghelaet.

 

Crijghe ic geen troost door haer bestieren

 

So wert mijn herte heel desperaet.

 

mocht ic met haer myn troost myn toenerlaet

 

So waer ick blijde van sinne

 

Vruecht ende solaes soude ic hantieren

 

Tis recht dat icse beminne

5.

Princesse gent, die myn vruecht doet breeden

 

Al mocht ic hebben van goude swaer

 

Tghewichte van v, ic en sal van v niet scheeden

 

Ghi blijft mijn liefste wederpaer

 

Want aen v lief en weet ic gheenen maer

 

Dan alle vruecht aen ghewinne

 

haer wesen reyn en mach mi niet verleeden

 

This recht dat icse beminne