Horae Belgicae

XXXVIII.
¶ Een nyeu liedeken.

EEn goet nyeu liet heb ick gedicht
Met also droeuen sinne.
Die liefste heeft mi daer toe gesticht
Met haerder looser minne
Jc en sal haer nemmermeer af gaen
Bi daghe noch bi nachte
Si cost mijn herteken so menighen traen
Al heeftse mi nv ontrou ghedaen
Noch staetse in mijn gedachte.

[p. 54]

2.

Noyt roose soet van soeter rueck

 

En heeft mijn herteken so seer beuangen.

 

Al hebbe ick somtijts quaet gheluck

 

Naer haer staet mijn verlanghen

 

Rijc god mocht noch eens anders gaen

 

En mochte den tijt noch keeren

 

Dat ic mocht troost van haer ontfaen

 

So soude ic allen druck verslaen

 

Ende altoos vruecht vermeeren

3.

Met een die alder liefste mijn

 

So ghinck ic vermeyden

 

Jck en mach altoos bi v niet zijn

 

Wi twee wi moeten scheyden

 

Si hout mijn herteken so seer doorwont

 

Hoe soude ick vrolijck wesen

 

Dat heeft ghedaen haren rooden mont

 

Mocht ick dien cussen ic waer ghesont.

 

So waer mijn herteken ghenesen

4.

Altijt staet si in mijn vermaen

 

Ende al wt goeder duechden

 

Mocht ic noch troost van haer ontfaen

 

So waer mijn herte in vruechden

 

Mer neen ick niet ic blijue alleyn

 

Ende si heeft mi begheuen

 

Si is nochtans dat liefste greyn

 

Riese ick dit iaer noch twee voor eyn

 

So mach ick vrolijck leuen

5.

Oorlof schoon lief alst wesen moet

 

Ende ick wil henen varen

 

Jck bidde maria maghet soet

 

Dat si ons wil bewaren

 

Mijn sinnekens hadde ick op v ghestelt

 

Schoon lief ist al verloren

 

Jck minde v bouen goet oft ghelt

 

Mi dunct dat v mijn vrientschap smelt

 

Adieu mijn wtuercoren

[p. 55]

6.

Mer die dit liedeken eerstwerf sanck

 

Dat was een ruyters gheselle

 

Hi weets hem allen goeden danck

 

Die duecht van hem ende van zijn boel vertellen

 

Met schoone vroukens sidt hi op die banck

 

Te biere oft te wijne

 

Al is zijn borsse dicwils cranck

 

Laghe hy in zijns boels armkens blanck.

 

Het waer zijnder herten een medecijne