Horae Belgicae

XLIII.
¶ Een nyeu liedeken

EEn nyeu liet wil ic beghinnen.
Ende al met gansscher duecht
Om die liefste die ick beminne.
Want si mijn ionck herte verhuecht
Si heeft mijn herte beuanghen
Jn also corter stont
Al valtese mi so stranghe
Na haer staet mijn verlanghen
Want si mijn ionc herte doorwont.
O suyuer bloemken reyne
Laet uwen troost gheschien
Want ghi zijt die ick meyne
Ende ick v mijn ionste bie
Om v ligghe ick in trueren
Des nachts ende daer toe dach
Moechdy mi niet ghebueren
So dunct mijn herte schueren
Dat ic v noyt en sach
Vrou venus die goddinne
Die en is oock niet so schoon

[p. 61]

 

Als mijn lief die ick minne

 

Si spant int herte die croene

 

Mocht ic mi gaen vermeyden.

 

Al met dat vroulic graen

 

Nv moet ic van haer scheyden

 

Maria wil haer geleyden

 

Si cost mi so menighen traen

4.

Adieu reyn eglentier

 

Adieu reyn balsomeye

 

Adieu reyn violier

 

Adieu reyn acoleye

 

Adieu mijn wtuercoren

 

Tot op een ander termijn

 

Jc en geefs niet al verloren.

 

wi sullen noch vruecht orboren

 

ende met genoechten zijn.

5.

Hi nam dat vrouken schoon

 

Al bider witser hant

 

Wat gaf hi haer te loone

 

een kindeken so playsant

 

Jc wilt met haer gaen wagen

 

ende drincken den coelen wijn

 

Ondanck mijn vrienden ende maghen

 

Jck sal v een kindeken dragen

 

Ghi sulter die vader af zijn

6.

Schoon lief hoort mi ghewaghen

 

Wel edel ioncfrouwe fijn.

 

Jst dat ghi nv sult draghen.

 

So cleynen kindekijn

 

So en sal ick v niet laten

 

al waren mijn vrienden also quaet

 

Jc bid v wt caritaten

 

Schoon lief coemt mi te baten

 

Want ghi zijt myn toeuerlaet.

7.

Al die dit liedeken dichte

 

dat was een ruyter fijn

 

Hi maectet also slechte

[p. 62]

 

Ter eeren die liefste zijn

 

Hi heuet so wel ghesongen.

 

Hi singet mer lancx so meer

 

God sceynde quade nijders tonghen

 

Si hebben hem lange bedwonghen

 

God verleen hem pays en eer.